Die Duivelse defensie en haar toekomst

Er is veel te doen geweest omtrent de Rode Duivels-verdediging na de recente interland in Tallinn tegen Estland.
Ondanks de totale dominantie van de Rode Duivels tegen de enthousiaste Esten, slikten we toch vrij makkelijk twee tegendoelpunten.
Nu ja, tegendoelpunten zijn in se altijd wel ergens een gevolg van 'fouten': ofwel flagrantere fouten van één of een paar spelers, meestal verdedigers, ofwel eerder iets collectiefs dat er is aan voorafgegaan.

Ondanks het feit dat ik dat nu ook allemaal niet meteen zo zou gaan dramatiseren, is het wel zo dat we weten dat er een tijd komt dat die 'gouden generatie' er ook eens zal mee ophouden en moet plaats ruimen voor nieuw en vers bloed.

Het afbrokkelen van de gouden randen zal vast eerst in het defensieve compartiment zichtbaar worden, wanneer we weten dat geroutineerde toppers als Alderweireld, Vermaelen en Vertonghen al een dagje ouder worden en waarvan er op de koop toe zijn die voor nog een extra peperduur salaris kiezen in een oosterse competitie.

Het hoeft natuurlijk ook nog geen onoverkomelijkheid te zijn: Pepe blijft op niveau presteren bij Portugal op zeer gezegende leeftijd, José Fonte speelde op zijn 37ste met Lille een dijk van een seizoen als leider van hun stevige defensie et cetera ...

Wat onze toekomst betreft: lui als Axel Witsel, Eden Hazard of Kevin De Bruyne hebben ook al de kaap van dertig bereikt en zijn nog steeds van ontzettend belang voor onze nationale ploeg, maar voor de offensieve zone en dito invulling zien we wel voldoende talent opduiken, waarvan de eersten waar ik spontaan aan denk jongens als Charles De Ketelaere of Jérémy Doku zijn, al mag er toch misschien eens een jonge Belgische centrumspits of diepe spits tevoorschijn komen, eentje waarvan je weet dat die op nóg langere termijn ook een alternatief kan zijn voor Lukaku.
Maar toch: minder redenen om bezorgd te zijn.


Goed, de defensie dus.

In de ruime vijfendertig jaar dat ik het voetbal passioneel volg, heb ik het alvast nog nooit meegemaakt dat België plots over zo'n veeltal aan centrale verdedigers van absoluut topniveau beschikte, al moeten we pakweg Walter Meeuws, Georges Grün of Philippe Albert ook geen oneer aandoen:


Vincent Kompany
Helaas al te vaak met chronisch blessureleed gesukkeld, maar op z'n best (lees: fitst) gewoon van absoluut werelds niveau. Eén seizoen bij City quasi de perfectie benaderend en in die periode gewoon de beste verdediger ter wereld, vergelijkbaar met Virgil van Dijk bij het beste Liverpool of heden ook Rúben Dias, of Sergio Ramos en dergelijke meer.




Toby Alderweireld
Antwerps Ajax-product en net als hieropvolgende twee groot gemaakt in Amsterdam. Na de Eredivisie te zijn ontgroeid aanvankelijk even in een lastiger parket bij Atlético Madrid, waar hij vaak als rechtsachter-oplapper fungeerde, doch geen echte basisplaats, maar later gewoon een begrip en zekerheid bij Tottenham Hotspur en in de Premier League erkend als uiterst waardevol.

Jan Vertonghen
Vergelijkbaar met Toby, al was zijn sterrenstatus of populariteit bij Ajax nog groter. Meteen door de grote poort richting hetzelfde Tottenham en de rest was ook een zeer mooie geschiedenis.

Thomas Vermaelen
Nog zo'n Ajax-opgeleide en zich meteen als Verminator in de Gunners-harten gespeeld met meer dan uitstekende debuutmatchen. Niet het allergrootste verdedigerspostuur, maar had het op zich allemaal in zich: stevige tackle, positioneel slim, uitstekende pass, goed kopspel etc. Alleen en helaas ook bij hem dat veelvoud aan blessures dat 'm teisterde …

Daniel Van Buyten
Ja, die reken ik er ook bij, al was hij al een stukje ouder binnen die gouden generatie, maar diens carrière kan uiteindelijk alleen maar op groot applaus worden onthaald. Ik herinner me de Van Buyten van Hamburger SV, de Van Buyten die ik nog steeds als de beste ooit heb ervaren. Gevolg was een vrij logische overstap naar het prestigieuze Bayern, inclusief een Champions League-finale.
Bij de Rode Duivels dan wel weer een eerder grillig verhaal en vaak het publiek tegen zich,  maar zijn allerlaatste WK op gezegende leeftijd was er een die heel veel lof verdient.




Nicolas Lombaerts
De soberste van dit zestal, maar op de man die bij Zenit in een niet te onderschatten competitie een ware leider werd kon je sowieso rekenen.

Toevallig bestaat dat zestal ook nog eens uit drie linkspoten.


De niet-onterechte vraag bij publiek en pers dringt zich nu dus steeds meer op: wie o wie gaat dit allemaal vervangen, en vooral: zijn er momenteel wel jongere verdedigers van wie we denken dat ze überhaupt ooit dat niveau van bovenstaanden zullen of kunnen halen?
Het is best mogelijk van niet, maar dan moeten we ons daar ook gewoon bij neerleggen en inzien dat België niet elk tijdperk zulke kleppers kan voortbrengen - we blijven ook 'maar' België en we zijn geen Frankrijk of Duitsland.

Ten slotte wil ik ook eens een veeltal aan mogelijke alternatieven belichten, of beter: centrale verdedigers die heden actief zijn en in principe in aanmerking zouden kunnen komen om deel uit te maken van de nationale selectie.
Daar schets ik ook hun huidige situatie bij.


Sebastiaan Bornauw
Het Anderlecht-product dat naar Köln is getransfereerd en daar erkend werd als een jonge verdediger met potentieel en mogelijkheden. In die mate dat hij door een sterkere club is aangekocht: Wolfsburg, dat zich nota bene vorig seizoen vooral kenmerkte door een zeer stevige verdediging, waarvan de centrale tandem bestond uit Maxence Lacroix en John Anthony Brooks. Het viel nogal te verwachten of in te calculeren dat ook in dit seizoensbegin die tandem als basis zou starten en dat Seba momenteel vrede moet nemen met een stekje op de bank bij die Wölfe.
Het is dus afwachten in welke mate hij zich nog zou kunnen manifesteren, zoniet wordt het geen ideale situatie, maar dat is nu ook nog wat te voorbarig.

Dedryck Boyata
Samen met Denayer de meest 'Rode Duivels-ervaren' optie. Kon zich doorgaans goed uit de slag trekken tussen Alderweireld en Vertonghen, maar lukt dat ook allemaal zonder die geroutineerde kleppers?
Dedryck heeft zijn verdienste en is ergens ook een beetje laatbloeier geweest. Ten slotte wel stabiliteit gevonden bij Hertha BSC, doch dit kan je ook geen hoogvlieger in de Bundesliga noemen. Heeft het er wel tot aanvoerder geschopt op z'n dertigste en kan heus nog wel een tijdje mee, maar de status en grandeur van de grote zes heeft hij ook nooit gehad.

Hannes Delcroix
Een linkspoot! Bij Anderlecht uiteindelijk wel zijn kans gegrepen en zich vrij vlug in de mauve harten gespeeld, daar er eerder wel twijfel of op z'n minst verdeeldheid was bij het publiek over zijn toekomstmogelijkheden.
Momenteel echter alweer slachtoffer van een blessure en dus dikke pech, maar het is wel een jonge speler waar nog hoop kan in gekoesterd worden voor de langere termijn.




Jason Denayer
Ik merk dat hij bij de Rode Duivels nogal onderhevig kan zijn aan kritiek, al is hij iemand die op gegeven moment en na wisselvallige periodes in Engeland en elders, een enorme progressie heeft gemaakt, maar dan eenmaal in Lyon.
Schopte het daar zelfs een tijdje tot aanvoerder en leider van de defensie bij een club die niet zomaar een meeloper is in de Ligue 1, een zware competitie.
Sinds Peter Bosz voor dit seizoen het roer overnam, ziet het er echter wat bedenkelijker, twijfelachtiger en misschien minder rooskleurig uit voor Jason, getuige het feit dat Bosz plots de voorkeur gaf aan andere verdedigers, waarvan eentje nog jong (Diomandé) en een andere piepjong (Lukeba).
Het is afwachten of Jason kan terugknokken en zich zo alsnog in de gunst van Bosz kan spelen, zoniet wordt het geen comfortabele situatie in functie van de Rode Duivels, al blijft zijn ervaring nog belangrijk.
Ik zie Jason wel als een verdediger die vooral past in een ploeg die voor offensief voetbal gaat; iemand die goed is in de opbouw, maar misschien op puur verdedigend vlak wat kwetsbaarder kan zijn.

Leander Dendoncker
Martínez ziet in hem kennelijk een nummer zes die ook desnoods als centrale verdediger kan fungeren. Nuno Espírito Santo zag dat bij zijn club Wolverhampton kennelijk ook, al werd hij in die rol slechts occasioneel gebruikt en speelde hij meestal als lopende kracht op het middenveld.
Ook Hein Vanhaezebrouck had het vertrouwen in Leander als centrale verdediger. Ik echter niet bepaald veel, aangezien de Dendoncker als verdediger bij Anderlecht in mijn ogen zowat de zwakste Dendoncker was die ik zag en een hemelsbreed verschil met de Dendoncker van de kampioenenploeg onder Weiler, met Youri Tielemans aan zijn zijde.
Het valt wel op dat nieuwe Portugese coach Bruno Lage Leander meer als bankzitter/invaller gebruikt.

Dorian Dessoleil
'Buitenbeentje' dat echter weinig tot niet vernoemd wordt.
Oké, 28 jaar is niet meer erg jong, maar dat geldt dan natuurlijk net zo goed voor Brandon Mechele. Is nochtans linksvoetig en wat mij betreft zelfs de laatste jaren een van de beste centrale verdedigers in de Jupiler Pro League. Als Laurent Ciman goed genoeg was (ik vond de Ciman als centrale verdediger bij Standard wel degelijk goed!), dan vraag ik me soms af waarom een doorgaans uiterst secure Dessoleil dat nooit kon zijn.
Uiteraard, ook hij heeft nooit zo'n ware topstatus kunnen verwerven, maar puur op defensief en positioneel vlak is hij echt sterk, in die mate dat ik hem zelfs aardig zag meedraaien bij een Italiaanse meeloper. Z'n kopspel is nog een extra troef en uitvoetballend is hij noch uitstekend, noch te zwak, maar vooral degelijk.

Wout Faes
Ik vond het best knap en zelfs een klein beetje verrassend dat hij bij Reims zich meteen in de basis kon spelen. Hij moest de naar Monaco vertrokken Axel Disasi vervangen, wat toen echt een revelatie als centrale verdediger in de Ligue 1 was, of iemand met heel veel toekomst. Het laatste seizoen vond ik Reims echter een vrij anoniem seizoen spelen, maar toch lijkt hij er het vertrouwen te blijven genieten, net als zijn landgenoot-ploegmaat Thomas Foket.
Maar we kunnen bezwaarlijk stellen dat Stade Reims zo'n ware topclub is.

Christian Kabasele
Nog eentje die inmiddels die kaap van dertig heeft bereikt en ondanks degradatie Watford is trouw gebleven.
Gedurende zijn Genkse periode vond ik hem zelfs nogal ondergewaardeerd, maar in die periode was anderzijds de concurrentie gewoon groot én van topallooi.
Hij valt misschien ook ergens te vergelijken met Boyata wanneer we kijken naar interpretabele niveauschalen, alleen is het de vraag of het toekomstgericht allemaal nog zo opportuun zou zijn om hem er weer bij te halen, al is het wat mij betreft ook gewoon nog afwachten hoe hij het dit seizoen kan doen met Watford. Laatste wedstrijd moest hij er alleszins op de bank plaatsnemen, daar hij eerder wel als basispion aan de aftrap kwam.

Brandon Mechele
Van de meer ervaren leeftijd al, of zeg maar zoals Dessoleil. Speelt echter wel bij een club die in België de toon aangeeft en heeft er al een aantal leerrijke ervaringen opzitten in Europees clubverband.
Ook eerder de sobere verdediger die het moet hebben van focus, sterk puur verdedigend werk en positionele adequaatheid. Maar net als Boyata of Kabasele een bepaald plafond inzake kwaliteit of klasse.
Een speler die enkel goed uit de verf kan komen als centrale man wanneer men in een driemansdefensie speelt.

Arthur Theate
Een jongeling waar nog met nieuwsgierigheid naar zal worden uitgekeken en tevens linksvoetig.
Straalt wel veel zelfzekerheid uit voor zijn leeftijd, een dosis lef en misschien zelfs een leidersfiguur in spe.
Nu dus op vrij vroege leeftijd gearriveerd in de grote Serie A, bij een bescheiden Serie A-club echter, waarmee zeker niet is gezegd dat hij er geen concurrentie zou ondervinden – integendeel.
In zijn geval dus eerst nog afwachten hoe hij kan omgaan met dit bijzondere avontuur. Of hij zich al dan niet meteen in de basis kan werken of niet. Vooralsnog een beetje een vraagteken dus.

Zinho Vanheusden
Jonge speler waarvoor algemeen veel toekomsthoop wordt ingezet en nu dus bij Genoa speelt. Speelt er momenteel in de basis en dit in een driemansdefensie, met o.a. een rotervaren iemand als Domenico Criscito aan zijn zijde.
Uiteraard, Genoa is nog geen Tottenham, Manchester City of zelfs Benfica, dus wordt het nu voor hem dé uitdaging om helemaal te bevestigen of nog grotere progressie te boeken, in die zin dat hij zich daadwerkelijk in de belangstelling van de ware topclubs kan spelen.




Pascal Struijk
Een totaal buitenbeentje waar de publieke opinie verdeeld over is omwille van 'nationaliteitsfactoren', maar ergens wel begrijpelijk dat Martínez ook in hem interesse toont of althans wil polsen of hij iets zou voelen voor een toekomst als Rode Duivel.
De speler op zich is vrij jong en bevalt me op zich wel. Sierlijke speler, iemand die ook past in een vrij offensief spelconcept en voorts nog ervaring en skills heeft om als defensieve middenvelder te fungeren.
In dit geval is de vraag natuurlijk simpel en hangt alles af van persoonlijke beslissingen.
Maar het niveau waarop hij het laatste seizoen met het Leeds United van Marcelo Bielsa speelde is toch niet zo min.


Vaststelling is wel: we zijn geen Frankrijk, waarvan het nu al stikt van de zéér jonge verdedigers die al een verbluffend niveau halen en die nu al zekerheden bieden voor de toekomst.