Mijn persoonlijk competitieformat op Belgische maat

Hèhè, er is dus voor een zoveelste keer een competitiemodel uitgeschreven, dit keer door auditbureau Twenty First Group.
Duizenden voetballiefhebbers, duizenden met zeer uiteenlopende meningen, grieven etc. omtrent een Belgisch competitieformat.

Clubs en supporters die een reflex hebben om desgevallend in de eerste plaats aan zichzelf of de eigen club te denken, of ideeën en formats die vooral in het eigen voordeel kunnen spelen versus het grotere plaatje.

Naar mijn mening is er geen één heiligmakend format en naar mijn mening moeten we ons als Belgen ook een klein beetje minder gefrustreerd voelen en meer genieten van onze competitie zoals ze is, met de clubs en hun plafonds en beperkingen wanneer we toch altijd maar weer denken te willen 'aansluiten' met die elite, met die vijftal ware topcompetities (Premier League, LaLiga, Bundesliga, Serie A, Ligue 1).
We zijn België, we hebben dan ook niet zo'n veelvoud aan grootsteden en dus ook slechts een beperkt bereik wanneer we telkens weer te hard dromen of als club te hooggegrepen ambities stellen.

Wat wel interessant blijft, is een degelijk, eenvoudig en fair format dat we voor de verandering eens veel langer laten continueren i.p.v. jaarlijks te zeiken dat we niet mee kunnen etc. - het gros van alle andere landen kan dan "niet mee".

We moeten dus ook op realistische manier nadenken over een Belgische hoogste afdeling. Iets op Belgische maat, dat kwalitatief voldoende kon zijn.

Uiteraard, men koesterde het geloof dat dat hele play-offsgedoe er op termijn zou voor zorgen dat België op Europees vlak positieve stappen zou zetten. Dat leek dus wel een periode effectief zo (uitzonderlijk goeie Europese prestaties van Belgische clubs), maar ook toen geloofde ik daar niet bepaald in.
Welk format dan ook, dingen gaan doorgaans in golven, periodieke ups en downs.

Naast veel aandacht schenken aan goeie, moderne stadions (ook op maat), goeie en professionele faciliteiten, nuchter en gezond transfer- en scoutingbeleid, nuchter en gezond sportief beleid zonder boven de stand te dromen en - last but not least - professionele opleidingen, moet er gewoon eens iets bestendigd worden op realistische maat.

Mijn persoonlijke idee omtrent die competitie koester ik ondertussen al een tijdje, en die wil ik hier dan ook nog eens te berde brengen.
Jullie hoeven het er zeker niet eens mee te zijn, dat verwacht ik overigens ook niet, maar ik denk wel dat dit voor het merendeel van de clubs een interessant en boeiend genoeg format kan zijn, ook weer wanneer er iets minder aan navelstaarderij wordt gedaan.



Hier gaat ie dan:



EERSTE KLASSE

14 clubs


Twee rondes reguliere competitie = 26 wedstrijden.

Na de eindstand van de reguliere spelen nummers 1 tot en met 8 de eindcompetitie = 14 wedstrijden

= samen 40 wedstrijden voor kampioenschap en Europese tickets.

Alles mét puntenbehoud.

De laatste 6 van de reguliere competitie, nl. de nummers 9 tot en met 14, spelen dan voor het behoud in eerste klasse = 10 extra wedstrijden = alles samen 36 wedstrijden.
Meer beleving, emotie (zowel positief bij behoud als negatief bij degradatie) etc

Ook hier alles mét puntenbehoud.

De laatste twee, nl. nummers 13 en 14 in die eindcompetitie degraderen rechtstreeks naar tweede.




TWEEDE KLASSE


10 clubs


Deze spelen een doorlopende competitie van 4 rondes (heen en terug). Dus tweemaal heen- en terugronde.
= samen 36 speeldagen.

De winnaar van die competitie is kampioen en promoveert rechtstreeks naar eerste.
De kampioen verdient dan ook die beloning als daadwerkelijke kampioen tweede klasse.

De nummers 2, 3, 4 en 5 spelen halve finales en finale (op neutrale grond) voor het tweede ticket richting eerste klasse: nr. 5 tegen nr. 2 (heen en terug) en nr. 4 tegen nr. 3 hetzelfde, tot de finale.

Voordeel hiervan is dat van de tien tweedeklassers zeker de helft ervan nog hoop kan koesteren op promotie naar eerste klasse, ofwel via het streven naar de titel, ofwel via het streven om de eerste 5 van de stand te halen (en dus halve finales te mogen spelen): langer hoop, meer kans op beleving, meer volk wegens meer beleving.
Wel mogen de bobo's eens nadenken over bepaalde stimuli die de tweedeklassers ook de mogelijkheid bieden om gezond te blijven.




BEKER VAN BELGIË


Aangezien 40 wedstrijden voor de eerste 8 van eerste klasse behoorlijk intensief kan werken inzake de speelkalender, stel ik voor het systeem van heen- en terugwedstrijden volledig af te schaffen (dus zelfs ook niet meer in de halve finales), maar het lot helemaal te laten beslissen (inzake thuisvoordeel etc.), én ook een ongeleide loting (!) in te voeren.

Het lot kan hierin een charme hebben inzake geluk of minder geluk, bovendien is het altijd boeiend om dergelijke cupmatchen in één wedstrijd te laten beslissen. En stop die verlengingen, ga misschien meteen over naar strafschoppen na een gelijkspel. Behalve in de finale dan.

Er is immers altijd maar één bekerwinnaar. Dus wat maakt het uit wanneer er toevallig in een vroeger stadium 'toppers' worden geloot? Ook voor de 'kleintjes' kan het, mits lucky loting, sowieso nog boeiend zijn.