Landskampioen in je debuutjaar! Tottenham

Het seizoen 1949-1950 zit erop en ondanks zeven wedstrijden op rij zonder overwinning kroont Tottenham Hotspur zich toch tot kampioen in de Engelse tweede afdeling. De club, opgericht in september 1882 als Hotspur FC en twee jaar later van naam veranderd in Tottenham Hotspur Football and Athletic Club, mag in het seizoen 1950-1951 het opnemen tegen de Engelse elite van het voetbal.

Manager Arthur Rowe, die het seizoen eerder ook al aan het roer stond, begint zwak met een 1-4-nederlaag in het eigen White Hart Lane tegen Blackpool United. Maar op speeldag twee zet men dit recht door met dezelfde cijfers te gaan winnen op het veld van Bolton Wanderers FC. Op speeldag drie houdt men Arsenal op 2-2 in het Highbury Stadium. Na een 4-2-overwinning tegen Bolton volgt er nog een 1-1-gelijkspel op Charlton Athletic. Tussen een 2-1-nederlaag op Liverpool en een 2-1-nederlaag op Wolverhampton winnen de Spurs met 1-0 van Manchester United, gevolgd door een reeks van negen wedstrijden op rij zonder nederlaag.

Tottenham verliest in totaal zeven wedstrijden dat seizoen, waarvan slechts twee keer in eigen huis. Op de slotspeeldag wint men thuis met 3-1 van Liverpool en kronen de Spurs zich voor de allereerste keer tot landskampioen van Engeland. Nog straffer: Tottenham wordt tevens de eerste club ter wereld die landskampioen wordt vlak na de promotie uit tweede afdeling. Tottenham zou later ook nog de eerste ploeg in de 20ste eeuw zijn in Engeland die de dubbel pakte (landskampioen + FA Cup) in 1960-1961.


Top 5 eindstand 1950-1951:

1: Tottenham Hotspur    60ptn (Landskampioen)
2: Manchester United     56ptn
3: Blackpool United        50ptn
4: Newcastle United       49ptn (FA Cup winners)
5: Arsenal                     47ptn






Manager: Arthur Sydney Rowe
Doelman: Ted Ditchburn
Verdedigers: Alf Ramsey, Sid Tickridge, Harry Clarke, Arthur Willis en Charlie Withers
Middenvelders: Ron Burgess ©, Collin Brittan, Les Medley, Sonny Walters en Bill Nicholson
Aanvallers: Sid McLellan, Les Bennet, Len Duquemin, Eddie Baily, Jimmy Scarth, Alex Wright, Peter Murphy en Dennis Uphill.

De selectie van de Spurs kende slechts twee buitenlanders: kapitein Ron Burgess uit Wales en spits Alex Wright uit Schotland.



Eyecatcher



Arthur Sydney Rowe speelde tussen 1929 en 1939 180 wedstrijden voor de Spurs en moest stoppen door een kraakbeenblessure. Rowe behaalde ook één cap voor de Engelse nationale ploeg.

Na zijn spelerscarrière begon Rowe als manager van een Hongaarse club, of dat was althans de bedoeling, maar WWII stak daar een stokje voor en dus keerde Rowe terug naar Engeland waar hij Physical Training Instructor (PTI) werd bij het Britse leger.
In 1945 nam hij de functie aan van secretaris-manager bij Chelmsford City, waar hij de club stuurde naar een leidende rol in de non-league-divisies.
In 1949 trok Rowe terug naar White Hart Lane, dat toen in de tweede afdeling speelde en kreeg de opdracht om te promoveren, wat hem ook lukte in dat seizoen. Een seizoen later behaalden de Spurs de landstitel met wat men in Engeland push and run football noemt, Rowe wordt aanzien als de grondlegger van deze speelstijl. Ook wordt Rowe aanzien als de uitvinder van het één-tweetje.

Rowe bleef de manager op White Hart Lane tot 1955 en nam toen afscheid vanwege gezondheidsredenen. Toen hij weer genezen was nam hij een rol op als assistent-manager bij Crystal Palace. Hij zou er uiteindelijk nog caretaker worden na het ontslag van de vorige manager. Later zou Rowe nog actief blijven als scout.

Arthur Sydney Rowe, geboren op 1 september 1906 in de wijk Tottenham (Londen), stierf uiteindelijk op 87-jarige leeftijd in Wallington op 5 november 1993.