Het verhaal van Admin

Het begon allemaal op een zonnige lentemiddag, 24 maart, 14h17. De zon bracht haar eerste warmte van het jaar. Mijn vader had zich tevreden gelenigd aan een maaltijd van kip, gekocht van een lokale marktkramer. Na enkele half gekoelde sterke bieren en het verorberen van de eerder vernoemde kip bevond mijn toekomstige vader zich in een staat van wat in de volksmond wordt omschreven als "een broek vol goesting".

Deze man, laten we het een loser eerste klas noemen, had geen cent meer in zijn zakken. De lunch en drank hadden hem beroofd van alles wat hij bezat en beloond met een voldaan gevoel. Een gevoel dat bijna voldaan was. Na het eten en drinken kwam namelijk de belangrijkste aller impulsen boven: er moest geneukt worden, en neuken zou hij doen! Op een gestaag strompelende manier bewoog deze walgelijke man zich voort richting de befaamde buurt waar geld sprak en vrouwen moesten zwijgen.

Aldaar aangekomen was het duidelijk dat deze dronken man niet kieskeurig ging zijn. Goedkoop en beschikbaar waren de enige eisen die zich stelden. Zoals dat gaat in dergelijke buurten was goedkoop en beschikbaar dan ook bijna onmiddellijk beschikbaar. Na het voor jullie trouwe lezers zo goed al herkenbare ritueel om via gebarentaal te onderhandelen over de prijs, werd algauw de voordeur voor onze antiheld geopend.

Over de daad kunnen we kort zijn: even kort als de daad zelf. Hij kwam en de hoer ontving. Over het drama dat zich hierna ontvouwde kunnen we echter nog veertig jaar uitweiden. Het condoom dat de loser over zijn min of meer stijve, vooral stinkende penis schoof, had een vervaldatum die, was het enig ander product, de gebruikers zou doen afzien het te gebruiken. Mijn toekomstige vader, zich van geen kwaad bewust in zijn steeds toenemende alcoholroes, was echter niet meer in staat nog iets te lezen. De drang naar seks was daarenboven zo groot dat zelfs mocht hij kunnen lezen, hij er zich op dat moment weinig tot niets van zou hebben aangetrokken.

"Wat gebeurde er toen?", vraag jij je terecht af. Wel, mijn vader zijn rol was gespeeld. Het zaad werd gedeponeerd en de donor vertrok zonder te betalen langs een zijdeur om nooit meer weer te zien. Als je hier een heldhaftig optreden van een man had verwacht, die zijn leven zou opofferen om deze niet welgekomen gast op te voeden, dan kom je bedrogen uit. Jaren later zou ik vernemen dat de man zichzelf zou hebben verdronken nadat hij dronken zou in slaap zijn gevallen in een kom lauwe tomatensoep. Hoe troosteloos kan een leven zijn, nietwaar.

Wat mijn hoer van een moeder betreft, de eerste jaren had ze de nobele opvatting dat ze een verantwoordelijkheid had tegenover dit leven dat ze toch negen maanden in zichzelf had gedragen. Aan die nobele bedoelingen kwam algauw een einde toen ze een man leerde kennen die haar voor eens en voor altijd uit de hoererij zou halen. Jammer genoeg voor mij, de held van dit verhaal, had deze bronstige strijder geen ruimte voor een ongewenst rotjong als ikzelf. Hij gooide me weg met het afvalwater, nam zijn prooi met zich mee en dat was het laatste wat ik ooit van hen zou vernemen.

En zo komen we bij vandaag terecht, inderdaad. Ik, jullie held, jullie rots in de branding, jullie steun en toeverlaat, ik ben vandaag vier jaar oud en leer het leven kennen, dag per dag. Het verleden is voorbij, maar jullie, jullie zijn mijn toekomst. Deal with it, fuckers.