Aftellen naar het nieuwe seizoen: RSC Anderlecht

Binnenkort start de Jupiler Pro League seizoen 2023-2024 alweer. In afwachting belichten we nog eens elke dag een club uit 1A: de voorlopige transfers, de ambities, de balans, de verwachtingen.

Vandaag: RSC Anderlecht





Een elfde plaats in de eindrangschikking, sportief kan dit voor de Belgische recordkampioen als niks anders worden gezien dan een dieptepunt, of een van de grootste dieptepunten in haar rijke geschiedenis.
Zelfs Play-off II zat er uiteindelijk niet meer in.
Een aardige Conference League-campagne was vrijwel het enige waar de fans zich nog dat beetje konden aan optrekken. In feite was de strafste prestatie het uitschakelen van Spaanse subtopper Villarreal in de kwartfinales. Er was hoop op nog meer gestunt, maar in Alkmaar liep het alsnog via strafschoppen af op een sisser.

Dat dit Anderlecht hoog nood heeft aan opnieuw wat meer rust en stabiliteit op elk vlak en in alle gelederen is een understatement.
In het instituut wordt ongetwijfeld hard gewerkt om paars-wit opnieuw daar te brengen waar het al zo lang verbleef, namelijk als bijna vanzelfsprekend: de Belgische top, met elk jaar een streven naar die titel.
De realiteit van de laatste jaren noopt iedereen die Les Mauves genegen is echter om zich voorlopig nog met iets minder tevreden te moeten stellen. De Belgische top is breder geworden en ook feller aan elkaar gewaagd.
Ondanks het feit dat Anderlecht nu al een heuse periode lijkt te moeten afhaken en, meer dan hen lief is, kortetermijnambities bijstellen, blijft de club alom onderwerp van veel media-aandacht. Niet abnormaal uiteraard voor een recordkampioen.
De druk bij de club, voor zowel spelers, trainers als bestuurslui, blijft hoe dan ook zeer hoog. Anderlecht kan zich niet al te lang meer veroorloven wat aan te pappen door blij te zijn met enkel een Play-off I-ticketje.
De nieuwe Deense leiding, met sportdirecteur Jesper Fredberg (42) en T1 Brian Riemer (44), lijkt dit wel voldoende te beseffen en straalt op zich veel positiviteit uit, maar dat de paars-witte aanhang die trots van weleer zo spoedig mogelijk terug wil, hoeft weinig betoog.

Er is wel één voordeel: veel slechter dan het laatste seizoen kan, puur resultaatgericht, nog moeilijk.

Men is naarstig aan het werk om opnieuw die competitieve(re) kern samen te stellen en men probeert daar ook steeds voldoende oog bij te hebben om eigen jeugdproducten te implementeren. Maar het blijft vooral een evenwichtsoefening.
Van ervaren grootverdieners als Adrien Trebel en Lior Refaelov is men weliswaar verlost, het blijft ook belangrijk om er iets kwalitatiefs voor in de plaats te brengen.

De verkoop van revelatie-doelman Bart Verbruggen aan Brighton moet financieel verlichtender werken, maar ook Hendrik Van Crombrugge verliet de club voor KRC Genk.
Men besloot toch weer naar een veeleer ervaren man in doel te grijpen, dit omdat de hele kern op een paar spelers na nog behoorlijk jong blijft.
30-jarige Fransman Maxime Dupé, komende van Toulouse, bleek een opportuniteit waar Riemer & co wel voldoende heil in zagen. Hij moet voor rust, zekerheid, dat stukje bijkomend leiderschap, ervaring en voldoende uitvoetballend vermogen zorgen.

Het is niet onbelangrijk dat centraal achterin een duo als Zeno Debast (19) met Jan Vertonghen (36) nog steeds intact kan blijven.

Iemand als Michael Murillo (27) had duidelijk op z’n minst wat meer concurrentie nodig en daar kon men de jonge Louis Patris (22), bij OH Leuven een van de lichtpunten, voor overtuigen. Het zou ook niet verbazen mocht Murillo komende maand uiteindelijk de club toch verlaten, want met Killian Sardella (21) heeft men ook nog steeds een speler die best wel veel progressiemarge in zich moet hebben om met Patris in concurrentie te gaan en er is zelfs nog 18-jarige Noah Sadiki.

Op de linksachter speelde regelmatig Moussa N’Diaye (21), die echter nog wat onregelmaat kan vertonen. Hannes Delcroix (24) kwam al eens oplappen op die linkbackpositie, maar het zou geen overbodigheid zijn mocht er nog een extra linksachter kunnen worden aangetrokken. In geval van blessure (of schorsing) van Debast of Vertonghen, zou het namelijk alweer problematischer kunnen worden inzake vervangende opties.

Vorig seizoen haperde het al te vaak wat de efficiënte slagkracht betreft na een opbouw, iets wat niet enkel voor de opbouw vanuit de verdediging geldt maar waar ook middenvelders en vleugelaanvallers als medeverantwoordelijk voor mogen worden gezien.
Een ervaren meevaller als Islam Slimani, waarvoor aanvankelijk veel scepsis bestond bij het publiek, leek nog enigszins zo’n euvel van té weinig scorend vermogen te kunnen verhelpen, toch lagen de oorzaken dieper.

Het is mijns inziens dan ook een niet-onbelangrijke taak om ten eerste al dat ideale, vlotter werkende middenveld te kunnen vormen (denk maar aan Genk bijvoorbeeld), maar pure kwaliteit vinden zal daar ook een belangrijk aspect bij blijven.
Yari Verschaeren (22), die ondanks nog steeds te weinig rendement in statistieken, nochtans aardig bezig was en door Riemer ook erkend was als een van zijn betere spelers, viel zeer onfortuinlijk uit met een zware kruisbandscheur, in die mate dat zelfs de rest van dit kalenderjaar nog niet op Yari kan gerekend worden.

Dus zal het wellicht voorlopig behelpen zijn met Kristian Arnstad (19) of Majeed Ashimeru (25), of eventueel Mario Stroeykens (18), doch een nieuwe extra spielmacher met dat vleugje genialiteit kan altijd verademend werken en zal vast nog op de transfertakenlijst staan. Of het moest zijn dat Théo Leoni (23), die een uitstekende beurt maakte tegen Ajax, voor een totale, ietwat onverwachte doorbraak zou zorgen.
De meest defensieve middenveldrol zal nog steeds voor Amadou Diawara (26) zijn, al kan men daar zeker nog vraagtekens bij plaatsen.

Voor die functies als diepe spits heeft men alleszins al stevige inspanningen geleverd op de transfermarkt: Kasper Dolberg (25), ook Deens, kon men overtuigen door hem de kans te geven bij Anderlecht zijn carrière opnieuw wat meer op de rails te plaatsen en weldra zullen de Brusselaars, behoudens onverwachte wendingen, Argentijn Luis Vázquez (22) voorstellen als tweede spitsenoptie.

Kasper Dolberg blijft een Deense spits met ‘naam’, die die naam opnieuw kan waarmaken in paars-wit plunje

Fredberg benadrukte al meermaals dat ze niet over één nacht ijs gaan betreffende nieuwe aanwinsten, en dat ze er écht moeten van overtuigd zijn dat deze ware meerwaarde kunnen brengen t.o.v. wat vorig seizoen als onvoldoende werd getaxeerd.
In die gedachte veronderstel ik dat ze zich met enkel Anders Dreyer (25) en Francis Amuzu (23) al evenmin tevreden kunnen stellen wanneer het mogelijkheden qua vleugelspelers betreft. Dat het Amuzu, hoe snel, kwiek en energiek hij ook mag zijn, aan efficiëntie in de laatste actie(s) ontbeert, is geen nieuws meer. Tijd om daar dus nog iemand extra voor te vinden, iemand die ‘Ciske’ wat meer het vuur aan de schenen kan leggen.

Is dit Anderlecht al ‘klaar’?
Bijlange niet, denk ik zo. Er is wel iets wat enigszins een 'ploeggeraamte' kan genoemd worden, alleen is het nu nog zaak zich de komende maand te ontdoen van de juiste spelers en nog zo’n viertal goeie profielen te vinden voor de juiste posities.
Indien dit ongeveer kan gerealiseerd worden, heeft Anderlecht het puur afgaand op individuele kwaliteiten, an sich nog steeds in zich om het de top 4 behoorlijk lastig te maken.