Post by Admin on Mar 3, 2024 20:28:01 GMT 1
Dat begrijp ik perfect dat je niet elke job aankan op basis van het fysieke. Ik heb datzelfde probleem. Ik ben ooit begonnen in de chemie als stellingbouwer en ben uiteindelijk moeten stoppen wegens fysiek gewoon te zwaar.
Maar en dat is de kanttekening van dit alles. Als je wil werken is er absoluut wel degelijk werk te vinden. Je kan auto rijden bvb je hebt rijbewijs B. Je kan bijvoorbeeld werken als chauffeur voor mensen met een mobiliteitsbeperking. En dat is maar één voorbeeld.
Dat het niet altijd gemakkelijk is ben ik met terdege van bewust. Mijn vrouw bvb is aan de kleine kant. Die ging solliciteren in verschillende supermarkten en kreeg telkens te horen dat ze te klein is want goh ze kan aan de bovenste schappen om rekken bij te vullen. Wij verhuizen naar Nederland en gaan voor de eerste keer ginder naar de supermarkt. Het eerste dat ons opviel daar, er zat een kassierster met dwerg groei, die is dus nog kleiner dan mijn madam.
Een goeie kameraad van mij is rolstoel gebonden. Die kerel wilde werken en is goed met computers. Kreeg heel vaak te horen. Maar meneer u moet niet werken u zit in een rolstoel u krijgt invaliditeitsuitkering, blijf thuis doet wat u wil doen. Die mens wou zich nuttig maken. Na een lange strijd werkt hij nu eindelijk als IT'er voor een school. Die mens is doodgelukkig nu. Dit is overigens zelfs een redelijk recent verhaal niet van 10 of 20 jaar geleden.
In onze buurlanden zie je dat bvb niet zoals we dat in België kennen die invaliditeit. Het is niet omdat er iets buiten de norm is fysiek of lichamelijk dat je per definitie niet kan werken. Straffer nog, ik ken mensen met zware vorm van ASS en mensen met Syndroom van Down die een job hebben. Van die laatste categorie er werkt er zo eentje hier achter mijnen hoek in een koffiebar en die doet dat zeer goed. Wij hebben ook zo een paar gasten die bvb in de keuken van een hotel werken, nog een andere die werkt in een B&B en nog twee anderen werken op een bedrijf die in protheses doen. Er is er zijn er zelfs twee die werken op een bedrijf die rolstoelen en rollators maken en repareren. En nog een andere bij een chocolatier. Wij hebben er zelfs twee die heel lang werkte bij een traiteur tot die de zaak sloten wegens pensioen en geen opvolger voor de zaak. Die mensen zijn voorzien van een jobcoach en doen een job naargelang hun kunnen.
Dat is zelfs bevorderlijk voor die mensen. Sociale contacten, nuttige bezigheden dus die voelen zich belangrijk etc.
Er zijn uiteraard veel mensen die niet in staat zijn om te werken. Dat cijfer ligt anderzijds wel een pak lager dan wat er momenteel hier in België op invaliditeit staat en dat is best tenen krullend te noemen om het zachtjes uit te drukken.
Hier zetten ze stilaan ook iedereen aan 't werk, enkele weken geleden nog op 't Nieuws een korte reportage van een bedlegerige vrouw met een spierziekte. Ziek en pijnen of niet, zij moest per dag 6h online aan 't werk zijn of was haar uitkering kwijt.
Een kennis van ons heeft een zieke vrouw en deed mantelzorg, dat hebben ze hem ontnomen, aan het stempelen gezet voor 't minimum en wil hij wat verdienen moet hij aan 4(!)Euro per uur het gras gaan afrijden bij de mensen die de Gemeente hem aanwijst.
Nu moet 1 van de dochters tijdens haar schaft de moeder gaan verzorgen.
Een andere dame die hierover in den Esso werkte is moeten stoppen, ze is wel 73 maar nog heel goed te been, doch moet ze voor haar man gaan zorgen die een beroerte kreeg en werd onlangs tegen haar zin op pensioen gezet.
Anderzijds ken ik ook profiteurs maar het is duidelijk dat elkeen aan de beurt zal komen, ook den Amigo.
Mijn ma heeft MS dat is ongeveer 15 jaar geleden vastgesteld. Ons ma heeft ook altijd gewerkt. Eerst als kuisvrouw terwijl ze ondertussen voor haar rijbewijs D enzoverder ging. Toen ze dat had is ze beginnen werken als vrachtwagen chauffeur. Tot men MS vaststelde. Ze weten wat dat is, ze weten dat het niet beter wordt en dat het ongeneeslijk is. Men kan het wat afremmen en men kan de pijn een beetje verzachten. Ondertussen zit ze in een rolstoel zelfs binnen thuis. Daarvoor was dat enkel buiten en dan thuis binnen wandelde ze nog wat maar zelfs dat lukt niet meer.
En toch moet ze jaarlijks op controle om te zien of ze nog mindervalide is of niet.
Men stelde voor aan mijn Konijn om haar invaliditeit aan te vragen. Wat bleek, ze zou die gekregen hebben maar na haar operatie en revalidatie zou die ook terug afgenomen worden. Dat terwijl men weet dat haar aandoening iets is dat terugkeert in 100% van de gevallen en dus opnieuw zal moeten geopereerd worden, wat men echter niet weet is of dat over 5, 7, 10 of 20 jaar is. Des te meer je kan geen invaliditeit aanvragen voor dezelfde aandoening als je die al gehad hebt.
Dan kwamen we er ook nog achter dat de gunstmaatregelen die ze heeft vanwege haar astma aandoening en hartconditie niet eens verdwijnen als ze geen invaliditeit aanvraagt. We blijven die behouden.
Om dan nog maar te zwijgen over haar job. Ze doet dat al 20+ jaar. Iedereen die in het sociaal maatschappelijke wezen van Antwerpen zit kent haar. Maar ze heeft het diploma niet dus kan ze geen vast contract krijgen. Ze gaat een cursus doen om dat te verhelpen. Midden haar cursus beslist onze burgemeester hier dat men die mensen niet nodig heeft en bijgevolg ook de opleiding niet. Gevolg cursus wordt stopgezet en degene die er al in zaten hebben pech. Dan maar de moeilijke weg. Ze schrijft zichzelf in bij de hoge school voor diezelfde cursus (daar heeft onze goede burgervader gelukkig geen sjokkedeize in de pap te brokke). De grap van dit alles, haar docenten zijn meestal jonger als haar en als die info nodig hebben of bepaalde adviezen over bepaalde dossiers...wie denk je dat die bellen? Jawel student Konijn met 20+ jaar ervaring. Die docenten zelf vragen hun eigen af wat die in de klas doet, sommige stukken is ze zelfs zo goed van op de hoogte dat zij die geeft ipv haar docenten.
Typisch la Belge!
Post by Dogo The Priest 🟨 on Mar 3, 2024 20:15:14 GMT 1