Fan watch: Arsenal

Met de Premier League die morgen gaat starten, wou ik even terugblikken op het seizoen van mijn favoriete club: Arsenal FC. De laatste jaren zijn we afgegleden naar een vaste klant voor Champions League-voetbal naar een mid table club. Dit heeft verschillende oorzaken, die ik hier doorheen het artikel ga vermelden.

Het laatste echt grote wapenfeit in de Premier League is natuurlijk het seizoen van 2002-2003: The Invincible Season. Het jaar daarna werd nog wel de FA Cup gewonnen maar sindsdien was het lange tijd bitter weinig voor de Londense topclub. Dit heeft verschillende redenen: de opstand van de Londense rivalen Chelsea onder Abramovich, de afbetaling van het stadion van The Emirates, te lange sponsorcontracten die waarde verloren door inflatie …

Het werd voor Arsenal nog moeilijker nadat Manchester City de tweede big spender van de Premier League werd. Omwille van het stadion kon Arsenal niet mee met het transfergeweld van Manchester United, City en Chelsea. Ondanks de moeilijke jaren bleef Arsenal vaste klant in de top vier, met enkele goede seizoenen waarin ze Poedel meededen voor de titel, maar uiteindelijk toch steevast terugvielen vanaf februari / maart ...

Ook de verkoop van sterspelers speelt de club parten: Adebayor, Nasri, Fàbregas, van Persie. Dit alles maakte het ook moeilijk. Ook onder de eigenaars van de club was er onenigheid over hoe de club nu moest gerund worden. De Kroenkes waren al langer de grootste aandeelhouders, nadat ze stilletjesaan de aandelen van anderen hadden opgekocht. Uiteindelijk waren het de Kroenkes en de Russische oliemagnaat Usmanov die de gelden beheerden.

Voor de Amerikanen was het allemaal wel oké: de club maakte elk jaar winst en de waarde van de club bleef ook, ondanks de verkoop van de sterspelers, stijgen. Usmanov ging hier niet mee akkoord en wou dat de board meer geld ter beschikking stelde om in de ploeg te pompen, zodat ze weer konden mee concurreren met de andere Engelse top. In 2018 werd Usmanov uitgekocht door de Kroenkes en zijn zij nu alleen eigenaar van de club.

Waar Arsenal wel nog succes kende, was in de FA Cup. Deze werd tussendoor nog wel vier keer gewonnen, namelijk in de seizoenen 2013–14, 2014–15, 2016–17 en voor de laatste keer in 2019–20. Ook werden er tussendoor enkele wereldsterren zoals Özil en Alexis Sánchez gekocht, maar dit was eerder een pleister tegen het bloeden.

Nadat Arsène Wenger in zijn laatste seizoenen de Champions League misliep, was de fanbase enorm verdeeld en werd er uiteindelijk aan het eind van seizoen 2018 afscheid genomen van de legendarische manager.

Een nieuwe manager en dus ook een nieuw begin voor de club. Unai Emery kwam bij de club na de vele successen die hij gehad heeft bij Sevilla en PSG. Een man die het klappen van de zweep wel kent en een goeie ploeg kan smeden. Ook op board level veranderde er een deel: Mislinat van Dortmund werd aangetrokken als hoofd scouting en Raul Sanllehi werd Head of Football Relations.

Het succes van Emery was maar wisselvallig. Met Torreira en Leno als grootste namen. De resultaten waren wat minder. Een vijfde plaats en een verloren Europa League-finale zorgde voor een nieuwe verschuiving op board level.

In de zomer werd Edu aangesteld als allereerste technisch directeur ooit bij de club. Een rookie in het vak en een grote gok. Edu had vooral zeer goede contacten met Kia Joorabchian. Nicolas Pépé werd zo aangekocht voor maar liefst 80M en werd zo de duurste aankoop van Arsenal aller tijden. Er wordt veel gespeculeerd dat er met deze transfer veel geld.

De eerste helft van het seizoen 19/20 was rampzalig en in december werd Emery op de keien gezet. Zijn opvolger was Mikel Arteta, jarenlang assistent van Pep Guardiola en ex-speler van Arsenal. Net zoals met Edu een half jaar eerder, is Arteta een nieuwe gok van het bestuur om een onervaren manager de kans te geven bij een topclub.

Ook in de winter werd de macht van Kia Joorabchian duidelijk met de aankopen van Mari en Soares en het verlengen van het contract van David Luiz. Uitgaand was er wel goed werk geleverd met het uitlenen van de overbodige spelers zoals Mustafi en Kolasinac. Ondanks de slechte start en covid, wist Arteta nog wat te maken van de rest van het seizoen en werd er nog de FA Cup gewonnen. Door deze winst speelde Arsenal, ondanks het enorm zwakke seizoen, Europees voetbal.

De zomer was ook weer een hectische periode, waar er toch enkele versterkingen werden gehaald zoals Gabriel en Willian. Op deadline day kwam Arsenal opnieuw af met een marquee singing in Thomas Partey, het powerhouse op het middenveld van Atlético. Maar de eerste helft van het seizoen was net zoals het jaar ervoor alweer een drama.

De slechtste competitiestart in jaren, het ene negatieve record na het andere ging eraan. Omstreeks kerst lag Arteta zo goed als buiten. Maar na een geweldige overwinning tegen Chelsea kon de Spaanse manager toch aanblijven. De tweede helft van het seizoen werd afgewerkt met afwisselend succes. Enkel de Europa League was nog iet of wat een succes. Uiteindelijk strandde de club in de halve finale tegen Villarreal, waar uitgerekend Unai Emery trainer was. Opnieuw eindigde Arsenal op een teleurstellende achtste plaats in de competitie en miste het Europees voetbal voor het eerst in 25 jaar.

Deze zomer werd aangekondigd als een tabula rasa: de eigenaars hadden na het drama rond de Super League allerlei beloftes gemaakt: er was een warchest van 250M pond ter beschikking voor Arteta en de hele selectie zou op de schop komen. Een deel van het geld werd al gespendeerd aan drie aankopen: Nuno Tavares, Sambi Lokonga en Ben White.

Met nog enkele weken voor de boeg, is er nog steeds werk aan de winkel. In de voorbereiding werd duidelijk dat er toch nog altijd een gebrek is aan creativiteit binnen de ploeg, dat er voor goals echt wel een killerspits nodig is en dat er nog teveel ‘dead wood’ rondloopt. Voor de creativiteit wordt er momenteel gekeken naar Maddison van Leicester, Aouar van Lyon en Ödegaard van Real Madrid. Voor een spits zal pas gekeken worden als er echt iemand beschikbaar is en of ze dan Lacazette nog kunnen verkopen. Voor het ‘dead wood’ wordt er nog steeds een oplossing gezocht.

Ik heb totaal geen idee wat ik nu van het komende seizoen mag verwachten. Pre-season was echt wel zwak. Heb toch wel al kunnen genieten van Sambi en ook Ben White lijkt een aanwinst te zijn voor de verdediging. Mijn persoonlijke verwachtingen zijn tamelijk laag voor dit seizoen, ik verwacht echt wel dat ze volop meestrijden voor de Europese plaatsen. Want nog een seizoen op die achtste plaats, zou de vrije val echt wel bevestigen. Geen Europees voetbal kan wel een voordeel zijn in de BPL, waar we van kunnen profiteren in de competitie en een eventuele beker.