De Gouden S(l)of

De Gouden Schoen


Dagelijks worden tegenwoordig de sportpagina's weer gevuld met gelul over wie dat ding hoort te winnen. Van supporters, trainers, medespelers tot 'ernstige analisten' die het er in alle ernst blijven over hebben.

Men mag hem hekelen, maar de sinds kort gepensioneerde Frank Raes had er ooit eens een volkomen terecht stuk over geschreven, waarbij de conclusie helder was: dat opgefokte prijsje is een absurde, hopeloos achterhaalde, oubollige non-prijs geworden, en dit al veel langer dan vandaag.

Ik kan er zelfs niet meer over discussiëren, want het ellendige gebakkelei over wie de laureaat moet worden stoort me steeds meer.

Het is dat compleet absurd geworden format, mijnheer.

Wanneer zal er eens een 'ernstige analist', in plaats van opperen wie de gelukkige winnaar hoort te zijn, dat belachelijke format an sich bekritiseren?

De Gouden Schoen heeft al zéér lang alle glans verloren.

Dat dateert eigenlijk al zowat van sinds het Bosman-arrest: in België vertrekken de grootste smaakmakers van onze eerste klasse 's zomers gewoon vaak naar het buitenland, naar een grotere competitie.

Je moet als speler dus al minstens twee voetbalseizoenen bewust in La Belgique blijven voetballen wil je meer kans maken op deze op zich mooie individuele prijs.
Maar welk zichzelf respecterend land gaat eigenlijk nog zo'n individuele prijs, die is gebaseerd op één en dezelfde nationale competitie, uitreiken op basis van twee seizoenshelften van twee verschillende seizoenen?

Individuele prijzen voor voetballers op basis van één kalenderjaar, zoiets kan enkel gelden wanneer het competitieoverschrijdend is.
Een prijs 'Beste Belgische Voetballer van het (kalender)Jaar' tout court zou dus wel plausibel zijn.

De tijd toen die Gouden Schoen nog wat waarde en glans had, dat waren 'de jaren toebak'.
Toen waren Belgische spelers die naar het buitenland trokken, vooral omdat ze uitblonken in België, zeldzaam, terwijl het nu eerder regel is dan uitzondering.
En toch gaat men er nog steeds in alle ernst over discussiëren.

Dat topspelers als Luc Nilis, Ludo Coeck of Juan Lozano die Schoen nooit wonnen kan ook wel bedenkelijk genoemd worden, maar dit even wat ter zijde. Daar gaat het op zich niet echt om.

Een Gouden Schoen die is gebaseerd op prestaties binnen één en dezelfde competitie, die moet voortaan worden uitgereikt op basis van één en datzelfde seizoen.
Op het einde van dat ene en zelfde, volledige seizoen dus.

Zo herinner ik me dat bijvoorbeeld Ruslan Malinovskyi deze prijs wat mij betreft eens verdiende, en ik vernoem er gelijk ook Jonathan David bij. Doch die vertrokken na het einde van een tweede seizoenshelft logischerwijs richting grotere competitie.

Zodoende was er weer meer plaats en kans voor de honkvastere Hans Vanakens van onze Jupiler Pro League-wereld.
Maar betekent het dan dat Vanaken, met alle respect, zoveel beter is omdat hij meer dan één Schoen heeft gewonnen?

Kortom, opdoeken dat format, en voorgoed aanpassen.
Laatste verwittigen.