Onze WK-tegenstanders onder de loep: Canada

Een derde Rode Duivels-tegenstander is dus Canada geworden.

Het mooie Noord-Amerikaanse land is historisch gezien geen vaste WK-klant te noemen, maar het Canadese voetbal beleeft de laatste jaren wel hoogdagen naargelang hun gewoonlijke maatstaf.


Als je in je voorrondepoule eerste eindigt vóór Mexico en de Verenigde Staten en ook van beide landen de betere was, dan mogen we concluderen dat, ondanks het feit dat op papier Canada nog steeds als de zwakste van poule F kan beschouwd worden, er ook tegen deze ploeg van onderschatting geen enkele sprake mag zijn.

Dat komt omdat het Canadese voetbal vooruitgang heeft geboekt, met als resultaat een paar spelers die in een grote Europese competitie naam hebben gemaakt.


Voor ik een type-elftalletje bespreek, stel ik alvast de bondscoach van het land van Tomasz Radzinski voor: John Herdman is de naam, een onbekende 46-jarige Engelsman die ondertussen zo’n vier jaar het Canadese nationale elftal leidt en wiens verdere ervaring zelfs beperkt is tot coach in het vrouwenvoetbal.

John Herdman, de coach

In doel zullen we de ervaren Milan Borjan (34) aantreffen, een in voormalig Joegoslavië geboren Canadees die Rode Ster Belgrado als werkgever heeft.

Een back-updoelman is dan weer Maxime Crépeau van Los Angeles FC in de MLS.


Atiba Hutchinson is een naam die bij sommigen misschien belletjes doet rinkelen. De man is al 39, heeft een PSV-verleden en is momenteel ploegmaat van Michy Batshuayi bij Besiktas.
Initieel was dat vooral een verdedigende middenvelder, maar hoe langer hoe meer wordt hij als aanvoerder centraal achterin uitgespeeld door coach Herdman.

Aan zijn zijde opereert meestal een jongere Kamal Miller, ook actief in de MLS bij Montréal.
Maar net zo goed kan dat Steven Vitória zijn, ook reeds 35, ooit in de luwte bij Benfica en Porto gezeten en heden bij Moreirense in Portugal aan de slag.
Scott Kennedy (25) is dan weer, net als Miller, nog een linksvoetige die in de tweede Bundesliga bij Regensburg de kost verdient.

Voor de rechtsbackpositie liggen Richie Laryea (27, Nottingham Forest) en Alistair Johnston (23, Montréal) nogal in balans.
Laryea is dan weer polyvalenter, wat zowel in zijn voor- als nadeel kan spelen.

Op de linksachter rekent men meestal op Sam Adekugbe (27), die bij Hatayspor in Turkije voetbalt en Nigeriaanse roots heeft.


Centraal op het middenveld is Stephen Eustáquio (25) een certitude. Bij FC Porto komt deze defensieve middenvelder amper aan de bak en is gehuurd van Paços de Ferreira.
Toch is hij al belangrijk geweest voor de balans van de Canadese ploeg.
Hij kan een koppel vormen met een iets offensievere Jonathan Osorio (29), die dan weer bij Toronto in de MLS speelt.

Voorts zijn er nog een aantal mogelijke alternatieven zoals de piepjonge Ismaël Koné (19), Samuel Piette, Mark-Anthony Kaye of een al wat oudere David Wotherspoon (32) van het Schotse Saint-Johnstone.

Laatst kreeg zelfs de bij Deinze spelende Liam Fraser, een 6, een selectie.


Eén van de twee grote vedetten zullen we op links aantreffen: Alphonso Davies, de 21-jarige snelheidsduivel van Bayern München. Een enorm talent en wereldspeler, bij Bayern doorgaans als linksachter fungerend, maar bij Canada gaat men hem vaak een wat hogere en prominentere rol toebedelen.
Althans, hijzelf, alle Canadezen en alle voetballiefhebbers tout court mogen hopen dat hij er bij kan zijn. Recent is een door coronabesmetting ontsteking van de hartspier bij ‘m vastgesteld, een lichte vorm van myocarditis, maar we gaan er toch maar van uit dat hij op het WK zal te bewonderen zijn.
Het spreekt voor zich dat met of zonder hem een wereld van verschil kan betekenen voor de Canadezen.






Dan hebben we natuurlijk ook nog Tajon Buchanan, die sinds kort op onze velden te zien is bij Club Brugge. Bij Club speelde hij vooral vanop links, bij Canada is dat niet zelden op de rechterkant, want links is voor Davies uiteraard.





Buchanan staat niet afgebeeld op bovenstaande ploegillustratie, maar dat is simpelweg omdat er geen fotootje van beschikbaar is. Hij zal dus vast wel als basisspeler fungeren.

Lui als Liam Millar (22, FC Basel) of Junior Hoilett (31, Reading en enige PL-ervaring) zijn nog wisselopties.


Een andere ster is dan uiteraard Jonathan David (22).

De ex-Buffalo loste na een tijdje aanpassingsmoeite de grote verwachtingen ondertussen volledig in bij Lille OSC, in die mate dat hij stilaan klaar lijkt te zijn voor een echte Europese topclub.

Is van wezenlijk belang voor deze nationale ploeg en wordt er ofwel als tweede spits, ofwel eerder achter de spits in een 4-2-3-1 uitgespeeld.





De diepste spits is ook geen onbekende, vooral dan in Waregem: Cyle Larin (26) doet het nu prima bij Besiktas als tweede ploegmaatje van Batshuayi na Hutchinson.

Wie de reservespits(en) worden is nog niet helemaal duidelijk: de ons ook van Cercle en Genk bekende Iké Ugbo behoort zeker tot de kanshebbers. De 23-jarige doet het nu bij Troyes in de Ligue 1.

Maar Lucas Cavallini (29) van Vancouver mag evenzeer nog hopen op een selectie.