De numerologie van Alvalade

Sporting Clube do Portugal is de tweede club van Lissabon, die zich presenteert als een nationale club, geen stadsclub. De realiteit is eerder andersom: de fans van Sporting bevinden zich vooral in de middenklasse van de hoofdstad, terwijl Benfica de volksclub is die over gans het land, toch zeker het centrum en het zuiden, supporters trekt uit alle lagen van de bevolking.

Hoogdagen

Sporting kende zijn hoogdagen in de jaren net na de wereldoorlog, al is Portugal één van de weinige Europese landen op wie wereldoorlogen weinig impact hadden. Zelfs integendeel, het land was een voorname leverancier van wolfram aan de nazi's maar speelde intussen onder één hoedje met de Britten, waarmee Portugal de langstlopende Europese alliantie heeft lopen: het Verdrag van Windsor dateert al van 1386. Soit, tussen 1946 en 1954 werd Sporting 7 keer kampioen, dankzij de "vijf violen", Fernando Peyroteo, José Travassos, Albano Pereira, Jesus Correia and Manuel Vasques, waarvan de eerste beschouwd wordt als een van de beste Portugese spelers aller tijden.

De numerieke reeksen

Nadien deed zich een merkwaardige reeks voor: Sporting werd om de vier jaar kampioen, na 54 in 58, 62, 66, 70 en 74, telkens er een WK werd gehouden. Tussendoor was het telkens drie maal Benfica, met uitzondering van 56 en 59, toen Porto zich ertussen wrong. In die jaren 60 en 70 nam Benfica de nationale hegemonie in handen, onder meer door de grootste Portugese speler aller tijden, Eusébio.

In 80 en 82 volgden nog twee titels van Sporting maar toen trad de eerste grote droogte in: het duurde maar liefst 18 jaar voor de relatief onbekende Augusto Inácio de "leeuwen" opnieuw kampioen maakte. Kind van het huis, werd er meteen een spreekwoordelijk standbeeld voor hem opgericht maar toen hij het kunstje het jaar nadien niet kon herhalen, was het krediet naar goede mediterrane gewoonte alweer op. Niemand minder dan Laszlo Bölöni leidde Sporting in 2002 naar een volgende titel. Hierna volgde alweer een droogte van 18 jaar, zodat de titels van Sporting een nieuwe numerologie leken te volgen: in 80 en 82 en in 2000 en 2002.

Financiële en andere perikelen

Tijdens die tweede droogte ging het van kwaad naar erger in de club. Ze stapelde de schulden op, in vergeefse pogingen Benfica en Porto bij te benen, en werd de speelbal van malafide makelaars. Bovendien was ze zich te buiten gegaan aan bouwwoede: het prachtige Estádio Alvalade met bijhorende winkelcentrum kostte veel meer dan geraamd en de luxewoningen bij het complex werden uit noodzaak onder de marktprijs verkocht. Het resultaat van dit alles was 311 miljoen euro schulden en quasi geen eigen vermogen. Het leidde tot een machtsoverdracht van de corrupt geachte en uit de gratie gevallen Godinho Lopez naar de bedrijfsleider Bruno Carvalho.

Die slaagde erin de schulden deels te laten kwijtschelden door de grote banken en haalde anderzijds grote investeerders binnen, met name uit Angola. Toch kwam ook aan zijn bewind een bitter einde toen 40 hooligans van Sporting uit onvrede met de uitblijvende successen, hun eigen spelers en staf aanvielen op het oefencentrum. Enkele spelers, waaronder Bruno Fernandes en Bas Dost, waren hierdoor zo van de kaart dat ze hun contract per gerechtelijke procedure lieten ontbinden. Wat hen hielp en Sporting niet, was dat er aanwijzingen waren dat de voorzitter zelf de hooligans zou hebben aangezet tot de raid, om de spelers en de staf eens goed te doen schrikken. Van die beschuldigingen werd hij later vrijgepleit maar dan was het kalf al verdronken.

Dan toch een titel!

Ondanks al dat gekrakeel kwam er niet lang nadien toch een nieuwe titel. Volgens de numerologie van Alvalade had dat 2020 moeten zijn maar die voorspelling kwam net niet uit. Het was nog een jaartje wachten op succescoach Rúben Amorim die Braga een jaar eerder in de top-3 had geparkeerd, om eindelijk de titel terug naar Alvalade te brengen.