Het ABC van het voetbal - Gevorderden - Moderne 10

Een "moderne 10" is een begrip dat zich afzet tegenover de "klassieke 10". De "klassieke 10" is typisch een spelverdeler, een technische speler die veel vrijheid geniet om aanvallende acties op te zetten. Het is een passeur, een dribbelaar en schutter, geen afpakker, hardloper of stofzuiger. Dat is het type verdedigende middenvelder dat typisch in de rug speelt van de spelverdeler, met rugnummer 6.

Een "moderne 10" neemt wél verdedigende taken voor zijn rekening. In het algemeen is professioneel voetbal geëvolueerd van specifieke capaciteiten voor bepaalde posities, naar all-rounders die weliswaar een specifieke rol hebben maar zowel de technische als fysieke capaciteiten hebben die in het huidige voetbal aan alle rollen gesteld worden. Voor een 10 betekent dat dat die meeverdedigt, mee druk zet, zijn man volgt of zijn zone verdedigt, en mee een uitbraak op de counter kan verzorgen, zowel aan de bal als zonder bal.

Omdat van een verdedigende middenvelder aanvallende kwaliteiten verwacht worden, is gaandeweg het onderscheid tussen een 6 (verdedigende middenvelder) en een 10 (aanvallende middenvelder) vervaagd. Alleen de positie op het veld verraadt nog hun rol, niet hun technische en fysieke capaciteiten. In een 4-4-2 vond men ze soms naast elkaar, waardoor het onderscheid helemaal verdween.

Voor een klassieke 10 grijpen we terug naar de jaren 80, met "playmakers" zoals Michel Platini, in België Enzo Scifo of de wellicht beste speler aller tijden, Diego Armando Maradona.



Voorbeelden van een moderne 10/6 zijn Andrea Pirlo (een technisch type dat echter lager gepositioneerd stond), Michael Ballack (een fysiek wonder dat in de rug van de aanval speelde) of Zinédine Zidane, die nog veel van een klassieke 10 had maar dat koppelde aan een groot atletisch vermogen.



Er is echter een terugwaartse trend merkbaar, waar teams tegenwoordig toch weer met een uitgesprokener aanvallend profiel spelen op de 10. Dit wordt uitgelegd in volgende video.