Evaluatie halfweg - de rechterkolom

De rechterkolom geeft minder reden tot vrolijkheid, wat zich onder andere vertaalt in het feit dat 7 van de 9 clubs hun coach ontslagen hebben, wat bewezen nonsens is maar toch altijd weer gebeurt.

Bij STVV houden ze voorlopig nog het hoofd koel. Een tiende plaats, 10 punten los van de degradatieplaatsen, is dan ook niets om over te panikeren. STVV blijft een moeilijk te manoeuvreren ploeg, vooral buitenshuis. Dat is meteen het merkwaardigste gegeven: je zou denken dat het kunstgras een competitief voordeel geeft maar het tegendeel is waar. Van alle eersteklassers presteert STVV, na Seraing, relatief het slechtst thuis met 8 van de 23 punten thuis behaald. Het grootste manco is het scorend vermogen. In 8 thuismatchen scoorde het slechts 7 keer. Ze zijn de koningen van de brilscore.

In Charleroi rommelt het, zo erg zelfs dat de supporters bij een voorsprong vuurpijlen afstaken zodat de broodnodige winst alsnog omgezet zal worden in een forfaitscore. Het is al fout dat je baldadig bent uit frustratie, maar dat je er nog eens je eigen ploeg mee in de dieperik duwt als het wat beter gaat, is helemaal onbegrijpelijk. Voorzitter Mehdi Bayat is dan ook zeer gepikeerd en hoopt met de terugkeer van Mazzù ook het tij de doen keren. Daartoe werd Edward Still geofferd, hoewel die met deze kern nu eenmaal in de middenmoot kon belanden. Nee, als Charleroi een dezer seizoenen zakt, zal het mee door de supporters zijn.

Over Anderlecht is al genoeg geschreven. Ook daar hangt een 5-0 boven de hoofden maar op Standard was het kalf sowieso verdronken. Ook onder Robin Veldkamp kunnen we niet zeggen dat de ploeg plots stappen heeft gezet. Of het nu de kwaliteit is van de kern, de speelstijl die haaks staat op het DNA van het huis, de mentaliteit van de spelers of een algemene malaise die maar niet wil ophouden, Anderlecht zit dieper dan het ooit heeft gezeten. Nog even en je zou bijna twijfelen of het ooit nog goedkomt.

Als je de 0-5 op Mambourg meetelt, staat KV Mechelen 13de, 5 punten boven de degradatiezone. Dat gevaar kostte Danny Buijs de kop. Met Steven Defour proberen de Maneblussers uit het dal te klimmen maar meer dan de redding zit er toch niet meer in voor deze kern. Zoals al vermeld in het transferoverzicht is het voor een club als Mechelen soms moeilijk te bevestigen na een goed seizoen waar een speerpunt als Cuypers wordt weggeplukt, de trainer hogerop kan en zelfs TD Caluwé naar betere oorden verkast. Met Tim Mathys komt er een opvolger die hopelijk gewoon kan voortwerken in Eerste. Mechelen is overigens een uitgesproken thuisclub (14/18) die in het uitklassement met 4 punten allerlaatste staat.

Nipt in het spoor van de Maneblussers vinden we KV Oostende, dat een al bij al te verwachten degradatiestrijd toch aanwendde om Yves Vanderhaeghe buiten te kieperen en Dominique Thalhammer aan te stellen. We weten niet wat men bij Oostende precies verwacht, misschien een rustig seizoen zoals STVV of OHL, of meedoen voor de prijzen zoals Union? Het is eigenlijk al een wonder dat de Noordzeeclub overleeft na de kwistige passage van Coucke. In tegenstelling tot STVV en net als Mechelen haalt Oostende de punten eerder in eigen huis (12/17).

Bij Eupen lijken ze het gehad te hebben met Duitse trainers. Kramer en Storck, twee vakmannen, mochten na elkaar opkrassen, terwijl Eupen gewoon op zijn plaats staat, net boven de degradatiezone of zelfs erin. De club blijft wat een anomalie in eerste klasse. Stef Peeters bereidt er zijn voetbalpensioen voor, da's zowat alles wat je ervan kan zeggen.

De eerste degradant in spe is Zulte-Waregem, al lijkt de club onder de nieuwe coach Mbaye Leye aan de remonte te werken. Ah nee, wacht, Leye was er al coach. Dus er is geen schokeffect. Tiens, hoe kan dat nu? Z-W is al twee decennia een stabiele eersteklasser, zelfs subtopper en de meningen zijn verdeeld of Dury er deswege eeuwig coach had moeten blijven, dan wel of zijn magie was uitgewerkt en stilaan een financieel doodvonnis betekende. Wat er ook van zij, sinds zijn ster taande en verdween, verzeilde Z-W in de onderste regionen van het klassement. De club contracteert doorgaans oudere Belgische spelers, die met hun ervaring en onderlinge communicatie voor een meerwaarde zouden moeten zorgen, maar vaak nogal opzichtig het einde van hun carrière beleven. Met haar staat van dienst verdient Zulte beter maar het is niet duidelijk waar die verbetering op korte of lange termijn vandaan moet komen. Door Leye het vertrouwen te blijven schenken, maakte men alvast de juiste keuze. Het toont dat de club standvastiger is dan de meeste van haar concurrenten.

De meest nabije concurrent is KV Kortrijk, waar stabiliteit niet meteen het ordewoord is. Nadat Belhocine plaats moest ruimen voor Custovic lijken ook diens dagen alweer geteld. En wat te denken van de "va et vient" van Lamkel Zé? De supporters helpen al evenmin de ploeg vooruit, als men zelfs een kapitein uit de streek tot tranen toe uitscheldt. Meer dan Zulte lijkt men zich in Kortrijk zorgen te moeten maken over de toekomst.

Seraing is de grootste kneus van de bende. Ze verloren hun jongste 5 wedstrijden en zijn zo helemaal tot de bodem gezakt. Bizarre statistiek: 1 punt thuis tegen 10 punten uit. Wat zit er in de Luikse lucht dat de spelers het beter doen buitenshuis? Niks wellicht, want de schaarse uitwinst werd vergaard in Standard en Eupen. Ondanks dat je er gif kon op innemen dat Seraing voor het behoud zou moeten vechten, heeft de club een vakman van het huis als José Jeunechamps (spreek 10x snel na mekaar uit) toch bedankt voor bewezen diensten. Sindsdien gaat het niet beter en Seraing lijkt dan ook definitief een vogel voor de kat.