Danish Dynamite in Belgium: 20 Denen ooit in België

Joakim Maehle – °1997



Het prototype van de moderne back, zo valt Joakim Maehle wel zeker te omschrijven. Op z’n 20ste haalde Genk hem weg bij Aalborg en daar hebben ze geen spijt van gehad. Hij moest Timothy Castagne vervangen op de rechtsachterpositie en deed dat met verve. Over vier jaar tijd heeft hij zich ontpopt tot een publiekslieveling met zijn onaflatende offensieve impulsen. 105 wedstrijden en 4 doelpunten met Genk later, versierde hij zijn grote transfer naar de Serie A, meerbepaald bij Atalanta. Meer en meer ging hij ook op de linksachter spelen, of beter: als wingback en ook in die missie is hij helemaal geslaagd. Voor Denemarken trad de ondertussen 26-jarige Maehle al 36 keer aan, waarbij hij ook voor 9 doelpunten zorgde.

Lars Olsen – °1961



Lars Olsen zal minder vlug belletjes doen rinkelen dan zijn land- en naamgenoot Morten, toch kan hij niet ontbreken in dit lijstje. De centrale verdediger speelde namelijk begin jaren ‘90 twee seizoenen bij Seraing en was daar een echte defensieleider. Was toen al 31 en had er voornamelijk ervaringen in Denemarken opzitten, hoewel hij vóór Seraing een avontuur beleefde in Turkije bij Trabzonspor. De man kwam echter 81 keer voor Denemarken uit, waarbij hij 4 keer raak trof. In het seizoen 1993-94 eindigde Seraing derde in België, met nog andere sterke spelers als Olivier Doll, Harald Heinen, Isaias, Wamberto, Edmilson, Karagiannis en ook Olsen, o.l.v. Georges Heylens.

Alexander Scholz – °1992



De centrale verdediger begon zijn buitenlands en Belgisch avontuur bij KSC Lokeren. Hij was 21 jaar toen hij op Daknam arriveerde, om er twee seizoenen te verblijven en zich te manifesteren tot de sterkhouder van de Lokerse verdediging. In 2014 won hij er de Belgische beker mee en scoorde er het beslissende doelpunt. Als verdediger was het overigens zijn enige doelpunt in 69 wedstrijden. De interesse van grotere clubs zwelde aan en het was Standard dat hem een contract aanbood. In Luik ging hij drie jaar voetballen en 75 wedstrijden verzamelen. Het leidde uiteindelijk nog tot een transfer naar Club Brugge, maar dat kan als een flop worden gezien. Na z’n Belgische periode was hij nog lang een belangrijke pion achterin bij Midtjylland en tegenwoordig oefent hij zijn job als voetballer uit in Japan.

Jens Jørn Bertelsen – °1952



Misschien een buitenbeentje in de lijst omdat hij niet zo heel lang in België verbleef, meerbepaald bij Seraing van 1982 tot 1984. Toch maakte hij indruk als defensieve middenvelder. Dat hij uiteindelijk 69 caps voor Denemarken op z’n actief heeft, zegt iets over de kwaliteiten die hij bezat als ballenrecuperator op hoog niveau.

Jesper Jørgensen – °1984



Van een minder kaliber dan sommige andere Deense spelers uit deze lijst, toch vond ik hem uiteindelijk z’n plaatsje wel waard omdat hij een aardig deel van zijn carrière in België heeft verwezenlijkt. De centrale middenvelder begon bij AA Gent op z’n 27ste, waar hij zich manifesteerde tot een zeer nuttige sterkhouder op het Gentse middenveld, die vrij regelmatig de weg naar doel vond. Het leverde hem zelfs een transfer op naar Club Brugge. Hoewel hij ook daar nog 62 keer in actie kwam en 8 keer scoorde, was het allemaal toch nét niet overtuigend genoeg om zich een soort status à la Ruud Vormer aan te meten. De box-to-box’er belandde uiteindelijk bij Zulte Waregem alvorens naar de heimat terug te keren en voor zijn eerste club, Esbjerg te spelen. Een plekje in de nationale ploeg zat er voor Jørgensen echter niet in.

Casper Nielsen – °1994



Casper Nielsen kennen we vooral als een van de absolute smaakmakers van een verbluffend sterk Union, de club waarin hij in 2019 terechtkwam als eerste stap buiten Denemarken. Hij was toen 25. Drie meer dan uitstekende seizoenen waren zijn deel en hij vormde een zeer te duchten middenveld met o.a. Teddy Teuma. Voor Union trad hij 92 keer aan en scoorde 19 doelpunten. Zijn gave traptechniek gecombineerd met grote werklust maakte van hem een gegeerd speler. Het was uiteindelijk Club Brugge dat hem inlijfde als “ideale opvolger van Ruud Vormer”. Die ware impact die hij bij Union had, kon hij echter nog niet ten volle bewerkstelligen in Brugse loondienst.

Benny Nielsen – °1951



Benny Nielsen was een aanvallende speler die zowel als rechtsbuiten als als centrumspits kon fungeren. De volgorde van zijn Belgisch avontuur inzake clubs valt te vergelijken met die van landgenoot Morten Olsen: Cercle, RWDM, Anderlecht. In 1971, hij was toen 20 jaar, belandde hij bij Cercle Brugge. Daar speelde hij 79 wedstrijden en scoorde er 21 keer. Drie jaar later trok hij naar RWDM, waarmee hij die fameuze titel haalde in 1975. Zijn impact op een ploeg werd steeds groter, waardoor Anderlecht hem in 1977 een contract gaf. Een groot Anderlecht was dat toen, dat de Europacup II-finale won tegen Austria Wien (4-0). Nielsen stond toen in de spits, geflankeerd door iconen als Swat Van der Elst en Rensenbrink en achter zich kleppers als Haan en Coeck. Voor Denemarken kwam hij 28 keer uit en was hij goed voor 7 treffers.

Ulrik le Fèvre – °1946



Ulrik le Fèvre mag beschouwd worden als een van de iconen van Club Brugge. Als linksbuiten pur sang maakte hij al eerder naam in de Bundesliga bij Borussia Mönchengladbach, waar hij in 90 wedstrijden 21 keer tot scoren kwam.
In 1972, op z’n 26ste, haalde Club Brugge hem binnen om Wilfried Puis (meer Anderlecht-icoon) te vervangen en hij stelde helemaal niet teleur. In vijf seizoenen op de linkse flank speelde ie 143 wedstrijden bij Club en scoorde 43 keer.
Het waren de grote Ernst Happel-tijden waarmee de UEFA-cupfinale werd gehaald tegen Liverpool. Ploegmaten waren o.a. Lambert, Van Gool, Cools, Leekens, Vandereycken en landgenoot Birger Jensen in doel.
Ulrik verzamelde 37 caps voor Denemarken en scoorde 7 keer.

Preben Elkjaer Larsen – °1957



Als er één ware sterspeler was bij Sporting Lokeren, of een ware vedette, dan was het wel Preben Elkjaer Larsen, of bij ons gewoon Preben Larsen genoemd. Ondanks het feit dat hij samenspeelde met de twee Polen die ook van wereldallure waren, vooral dan Wlodzimierz Lato, maar ook Wlodek Lubanski en er de befaamde ‘LLL’ mee vormde, was Larsen echt de meest populaire.
Na een moeilijk verblijf bij FC Köln, slaagde Lokeren erin hem te strikken toen hij 21 was. De rest geschiedde: bij Lokeren verbleef hij zes jaar en speelde hij 190 wedstrijden, waarin hij liefst 98 keer scoorde. Uiteraard bleef dat allemaal niet onopgemerkt in de grote competities, zoals de Italiaanse die toen ware top was. Hellas Verona bood hem een lucratief contract aan, alwaar hij ook het mooie weer maakte. Larsen wordt gezien als een van de betere Deense spitsen ooit, hoewel hij wat dat betreft Allan Simonsen nog niet kon evenaren, maar was al even populair en succesvol voor het Deense nationale team, waarmee hij vooral op het EK 1984 indruk maakte. Hij speelde uiteindelijk 69 interlands, goed voor 38 doelpunten.