Olympiacos en hoe het kan worden ingeschat

Donderdag mag KRC Genk dus alweer Europees de wei in, in de hoop de kater van Servette te kunnen wegspoelen. De nieuwste opponent is echter geen doetje, maar toch eentje met mogelijke kwetsbaarheden.

Een onbekende naam is Olympiacos Piraeus natuurlijk helemaal niet. Met 47 Griekse landtitels kan deze club zich de historisch meest prestigieuze van het land noemen en eigenlijk is ook het nog steeds de grootste club van Griekenland.
De beste ploeg van het moment, daar valt dan weer over te twijfelen. Vorig seizoen moesten ze in de Griekse play-offs zowel AEK Athene (dat de dubbel pakte) als een ietwat uit de as herrezen Panathinaikos namelijk voor zich dulden.
Een derde plaats betekent voor een club als Olympiacos dan ook: geen goed seizoen.

Het kan er al eens woelig aan toegaan en dat valt vaak ook af te leiden wanneer er jaarlijks blikken worden geworpen op de kern van die ploeg.
Wat niet zelden opvalt: er is altijd een zeer ruime kern aan spelers met kwaliteiten, maar net zo goed al te vaak een komen en gaan van dergelijke spelers. Huurdeals lijken er ook schering en inslag.
Met trainers is het niet anders, tot soms erger: wanneer op één jaar tijd vier trainers de revue passeerden (Pedro Martins, Carlos Corberán, Michel en José Anigo), dan valt er al veel uit af te leiden.
Het valt op dat er veel naar Spaanse coaches wordt gegrepen (wat ook voor spelers geldt), dit keer is het de beurt aan nieuwbakken Spanjaard Diego Martínez (42) om er de gewenste structuur incl. prestaties in te trachten krijgen. De man was eerder al T1 van Espanyol, Granada en Osasuna.



Het is dan ook niet simpel, zeker wanneer de Griekse Super League 1 nog niet van start is gegaan, om een gok te wagen omtrent een mogelijk startelftal waartegen KRC Genk kan aantreden.

Vertrekkers en vertrokken as

Eerst en vooral moet er dan al een beeld gevormd worden van hoe zo’n basis er vorig teleurstellend seizoen uitzag.
Wat daaruit alvast kan geconcludeerd worden is dat er aardig wat sleutelspelers alweer geen deel meer uitmaken van het rood-witte team.
Ik begin al met internationale routinier Sokratis Papastathopoulos centraal achterin als belangrijk figuur. De man is heden 35 en was einde contract.

Evenzeer geldt dat voor Fransman Yann M’Vila als 33-jarige, die voor het evenwicht tussen verdediging en aanval zorgde.
Malinese middenvelder Diadié Samassékou was gehuurd van Hoffenheim en keert nu terug naar Duitsland. Ook van zijn diensten werden regelmatig gebruik gemaakt, en er was verder nog good old Mathieu Valbuena, de kleine Fransman die reeds 38 is en nu transfervrij naar Apollon Limassol in Cyprus wat verder uitkabbelt.

Tot slot is er nog hét gevaarlijkste heerschap, namelijk spits Cédric Bakambu, die de club verliet voor een avontuur in de Verenigde Arabische Emiraten op z’n 32ste.

We kunnen dus besluiten dat er een hele as is vertrokken met Sokratis, M’Vila en Bakambu, een ervaren as overigens.

Olympiacos maakt wel meer gebruik van vedetten op retour, of vedetten die de leeftijd van dertig al een periode voorbij zijn. Valbuena is daar één voorbeeld van, maar vorig seizoen liepen daar zelfs ook nog James Rodríguez en zowaar ex-Galáctico Marcelo rond. Beide heren kwamen echter nog maar zeer weinig in actie. Marcelo is terug naar zijn vaderland bij Fluminense, Colombiaanse ster James zit nu ook in Brazilië, bij São Paulo.

Tot zover zowat de belangrijkste vertrekkers.


Nieuw

Qua nieuwkomers kunnen o.a. worden opgenoemd: Panagiotis Retsos (24), de Griekse verdediger die bij Hellas in Italië speelde en eventueel Sokratis kan vervangen. Maar net zo goed kan Diego Martínez opteren voor één van de twee reeds aanwezige Senegalezen, nl. Pape Abou Cissé of Ousseynou Ba (alletwee 27 jaar), of Ecuadoraan Jackson Porozo (23), die aan Troyes was uitgeleend.
Ik gok echter op Retsos in combinatie met Adreas Ndoj, een 20-jarige Albanees die vorig seizoen vrij veel in de basis stond.
Op de backs schat ik de kansen het hoogst in voor Braziliaan Rodinei (31) en Moldaviër Oleg Reabciuk (25), die alletwee niet meer nieuw zijn.
In doel mag nog steeds Alexandros Paschalakis (34) verwacht worden.
Het zal dus centraal achterin alweer wat zoeken en wennen worden.

Maar dat geldt nog meer voor het middenveld zonder M’Vila en Valbuena. Met de uit LaLiga zeer ervaren Vicente Iborra (35) van Villarreal lijkt het erop dat ze er de vervanger van M’Vila in zien, ook hier weer in die traditie van: vedetten in de herfst van hun carrière binnenhalen.
Zuid-Koreaan In-beom Hwang (26) kwam er veel aan te pas en verwacht ik in combinatie met Iborra.

Wie die centraal offensievere rol van Valbuena op zich zal nemen, ook dat is wat giswerk. Het zou Spanjaard Pep Biel (26) kunnen zijn, hoewel die ook meermaals als vleugelaanvaller fungeerde, dus gok ik hier maar op Konstantinos Fortounis, de 30-jarige Griek die ondertussen al bijna tien jaar wel en wee bij Olympiacos meemaakte.
Biel zet ik dan op de rechtse vleugel, Georgios Masouras (29) vanop links. Hun alternatieven kunnen o.a. Marios Vrousai of Garry Rodrigues zijn.

Wie Cédric Bakambu en zijn doelpuntenproductie moet doen vergeten, da’s ook nog wat koffiedik kijken wegens meerdere reeds aanwezige gegadigden. Er is nog geen nieuwe spits gehaald vooralsnog, dus lijkt me de kans op Marokkaan Youssef El Arabi (36 ook al) vrij reëel. In het seizoen 20-21 was El Arabi zelfs afgetekend topscorer in de Griekse hoofdklasse. Mauritaniër Aboubakar Kamara (28) in de punt behoort ook tot de mogelijkheden.




Kom ik dus tot dergelijke gok:



Nog een aantal opvallende namen die bij de kern van vorig seizoen hoorden (naast Valbuena, Sokratis, James, Marcelo): Zinckernagel, toen aan Standard uitgeleend, Vrsaljko, Canós (in paars-witte belangstelling) of Braziliaanse spits Tiquinho, die alleen in Brazilië lijkt te kunnen excelleren.

Woelig is dus het woord dat van toepassing is op deze grote Griekse club, met al even vurige en gepassioneerde aanhang.


Conclusie

KRC Genk zou zich wat mij betreft dus zeker niet moeten laten afschrikken door namen die bij deze Griekse club aanwezig zijn, want of er al een ploeg staat die min of meer gerodeerd is, mag zeker in vraag worden gesteld, los van de trots en status van de club.

Daarom durf ik zelfs te stellen dat Genk zich best wel kan kwalificeren, ondanks de tegenvallende laatste partijen tegen Servette en Eupen. Het voordeel is misschien net dat de neutrale Europese voetbalfan vooral Olympiacos zou tippen als favoriet, enkel op basis van naam.


Het Stadio Georgios Karaiskakis biedt plaats aan zo’n 32.000 fanatieke Grieken.