Dada Deila

Sinds Philippe Clement voor het buitenland koos, heeft Club de witte merel nog niet gevonden. Eerst kwam men terecht bij de Ajax-school, maar Schreuder koos zelf voor Ajax toen die post vrijkwam. Daarna gaf Club de kans aan een home grown coach. Ondanks ongeziene prestaties in de CL, deden mindere resultaten op eigen bodem Hoefkens de das om. Met Scott Parker haalde blauwzwart een grote naam binnen, kwestie van te bewijzen dat grote namen niet altijd passen in kleine competities, of tout court niet voldoen. Terug naar eigen schoot dan maar: Rik De Mil deed het niet slecht maar Club wou geen tweede geval Hoefkens en zette in op "motivational leader" Ronny Deila die met het gelijkaardige DNA van Standard getoond had iets te kunnen neerzetten. De afgelopen weken ging het echter van kwaad naar erger met het spelpeil en de resultaten. Een nukkige Deila mocht na het jongste verlies bij STVV beschikken. Nicky Hayen, nog maar eens een T2, moet de meubelen redden in PO1 en vooral in de Conference League. Intussen mogen de bookmakers lijstjes maken van opvolgers, want Hayen zal wellicht geen T1 blijven.

Ik herinner me hoe clubfans ten tijde van Clement jaargang 3 zeiden dat het maar best was dat hij vertrok, want de klad zat erin. Over het algemeen zit er wel erg rap klad in een coach, bij Brugge, in België en in de wereld - behalve bij absolute topclubs als City en Liverpool. Je zou kunnen zeggen dat Pep en Klopp dan ook wereldtop zijn, maar het is volgens mij altijd een beetje kip en ei. Laat een goeie coach lang genoeg werken met club en groep, en je krijgt stelselmatig betere resultaten. In België is Hein de uitzondering op de regel en mogen we een lans breken voor Charleroi, dat als enige bodemclub vasthoudt aan zijn coach, Mazzù.

Terug naar Brugge: mijn mening is dat Hoefkens meer kansen verdiend had. Hij had de ervaring op topniveau, de uitstraling, en leek op tactisch vlak best wel wat te kunnen. Je kan zo'n coach niet beoordelen op één halfslachtig seizoen. Dat hij bij Standard nu ook al buiten ligt, is geen bewijs. Die club spartelt om te overleven.

De naam Geraerts valt nu. Een jongen van het huis, vorig jaar heel goed met Union en ervaring in moeilijke clubs, nu hij bij Schalke aan de slag is. Ook de naam Blessin valt. Die van Mazzù niet meer. Kortom, bij Union coachen en daarna niet falen is het recept. Misschien moet Club Brugge eens bij Union gaan kijken wat die club zo sterk maakt, behalve hun neus voor goeie trainers. Een beetje stabiliteit in de tent op bestuurlijk vlak, goeie scouting, belang aan sfeer en groepsgeest (of DNA, zo u wil) ... Als de kern van Brugge geen vechtlust vertoont en het DNA van de club vergooit, ligt dat dan aan Hoefkens, Parker en Deila? Of moet Club terug naar de basis van hard werk in alle geledingen?