VoetbalBE 
Royale Union Saint-Gilloise
Admin, King of Highbury, and 8 more like this
Post by 🐺wolvenberg🐺 on Jul 11, 2021 13:47:42 GMT 1
Royale Union Saint-Gilloise
De beginjaren
Met de promotie van Union zagen we de terugkeer van een traditieclub pur sang in het Belgische voetbal. Opgericht in 1897, begon de club zijn eerste seizoen in de vaderlandse tweede afdeling, dat toen nog Afdeling II Brabant heette.
In het seizoen 1898/1899 sprokkelde de club welgeteld 3 punten. Een jaar later verzamelden ze een tienvoud van dat aantal (30 punten). In het seizoen 1900/1901 veranderde de naam van Afdeling II Brabant naar een meer nationaal gegeven als Eerste Afdeling. Union won de play-offs dat seizoen en promoveerde zo voor het eerst in z'n toen nog jonge bestaan naar de elite van ons nationale voetbal.
In het seizoen 1903/1904 veroverde Union zijn eerste landstitel. De Brusselaars hadden meteen de smaak te pakken. Gevolg: de drie volgende seizoenen bleef de landstitel bij de Unionisten. In 1907/1908 ging de landstitel naar de buren van Racing Club de Bruxelles. De twee seizoenen daarna was het opnieuw aan Union. De titel in 1910 werd beslist na een testwedstrijd tegen FC Brugeois, die Union met 1-0 won.
Union verzamelde uiteindelijk elfmaal de oppergaai van het Belgische voetbal. Achtmaal werd men tweede. De Beker van België werd tweemaal gewonnen: in 1913 en 1914. In beide gevallen kwam de verliezende finalist uit Brugge. In '13 heette de tegenstander CS Brugeois (Cercle), zij werden geklopt na verlengingen met 3-2. In '14 heette de tegenstander FC Brugeois (Club), zij werden geklopt met 2-1.
Union internationaal
Union had ook internationaal succes. Geel-blauw deed mee aan de toenmalige Challenge International du Nord, een competitie die jaarlijks werd afgehaspeld in de Noord-Franse steden Rijsel, Roubaix en Tourcoing, van 1898 tot en met 1914. De deelnemende clubs kwamen uit België, Nederland, Frankrijk, Zwitserland en Engeland. In 10 van de 17 ooit gespeelde edities was de winnaar een Belgische club. Union won deze cup driemaal (1904, 1905 en 1907) en was éénmaal verliezend finalist in 1908.
De ondergang
De elfde en voorlopig laatste landstitel voor Union werd behaald in 1934/1935. Daarna ging het bergaf met de club, met een eerste degradatie uit de hoogste afdeling in 1948/1949 als gevolg. Twee jaar later keerde Union terug. Een tweede degradatie volgde in 1965. Na één jaar afwezigheid was Union terug op het hoogste niveau en kreeg het meteen een retourticket richting het vagevuur van tweede klasse. In 1968 klom Union nog maar eens terug tot bij de elite. Het was niet meer de topclub die het ooit was en kon nooit meer hoger dan een negende plaats bemachtigen. In 1973 verdween Union opnieuw van het hoogste Belgische voetbaltoneel.
Het ging zelfs van kwaad naar erger voor de Brusselaars. Men deemsterde helemaal weg tot in bevordering. Nu, 48 jaar later, is Union eindelijk terug waar het thuishoort, namelijk bij de 18 beste profclubs van het land. Ondanks 48 jaar zonder voetbal op het hoogste niveau en zelfs 86 jaar zonder een prijs, is en blijft Union nog steeds het nummer drie in België wat betreft het verzamelen van landstitels. Enkel RSC Anderlecht (34) en Club Brugge (17) hebben er meer. Vlak na Union vinden we Standard Luik (10) en zo hebben we meteen ook de enige vier Belgische clubs die met gouden sterretjes op hun embleem mogen rondlopen.
Oorsprong van Union 60 en de Trofee Jules Pappaert
Union zat in zak en as. Na in 1932 nipt de degradatie te hebben voorkomen en op de slotspeeldag een vernedering te hebben moeten verwerken tegen Beerschot, moest er iets gebeuren. Voorzitter Joseph Mariën wist het even allemaal niet meer. De aanvoerder van Union, Jules Pappaert, beloofde zijn voorzitter dat seizoen niet meer te verliezen en hield woord. Tussen 1933 en 1935 bleef Union 60 opeenvolgende wedstrijden ongeslagen. Wat leidde tot de bijnaam Union 60 en de elfde landstitel uit de clubgeschiedenis. Later werd de Trofee Jules Pappaert in het leven geroepen (sinds 1953) en uitgedeeld aan een club uit de eerste, tweede of derde afdeling met de langste ongeslagen reeks. Uiteindelijk leed Union na twee jaar z'n eerste nederlaag in de partij tegen Daring Club de Bruxelles (de buren uit Molenbeek).
Het record van Union (60 wedstrijden zonder nederlaag) houdt tot op de dag van vandaag nog steeds stand. De Trofee Jules Pappaert werd voor een laatste maal uitgereikt in 2012 aan Moeskroen-Péruwelz voor z'n reeks van 31 wedstrijden op rij zonder nederlaag. De enige ploeg die nog iet of wat in de buurt kwam van Union 60 was KVSK United (Lommel SK) in 2006, met 42 wedstrijden op rij zonder nederlaag.
In de Trofee Jules Pappaert slaagden uiteindelijk acht clubs om ooit minstens 30 of meer wedstrijden op rij te halen zonder nederlaag. Welgeteld één club slaagde daar tweemaal in.
Heden
Ondertussen is Union in handen van professioneel pokerspeler Tony Bloom (sinds 2018), die behalve eigenaar van Les Unionistes ook nog eigenaar is van de Engelse Premier League-club Brighton & Hove Albion. Onder het leiderschap van Tony Bloom hoopt stamnummer 10 terug aan te kunnen knopen met de successen van weleer.
Eerste 5 competitiewedstrijden
25 juli: RSCA vs Union
1 augustus: Union vs Club Brugge
7 augustus: Beerschot vs Union
14 augustus: Union vs KV Kortrijk
22 augustus: KV Mechelen vs Union
Bronnen
Wikipedia, de officiële website van RUSG en Bruzz.be.| Naam: | Royale Union Saint-Gilloise |
| Stamnummer: | 10 |
| Bijnaam: | Les Unionistes, Union 60 |
| Opgericht: | 1 november 1897 |
| Stadion: | Stade Joseph Mariën of Het Dudenpark te Vorst (Brussel) |
| Capaciteit: | 8.000 |
| Kleuren: | geel-blauw |
| Telefoon: | 02 544 03 16 |
| E-mail: | rusg@rusg.be |
| Website: | rusg.brussels |
De beginjaren
Met de promotie van Union zagen we de terugkeer van een traditieclub pur sang in het Belgische voetbal. Opgericht in 1897, begon de club zijn eerste seizoen in de vaderlandse tweede afdeling, dat toen nog Afdeling II Brabant heette.
In het seizoen 1898/1899 sprokkelde de club welgeteld 3 punten. Een jaar later verzamelden ze een tienvoud van dat aantal (30 punten). In het seizoen 1900/1901 veranderde de naam van Afdeling II Brabant naar een meer nationaal gegeven als Eerste Afdeling. Union won de play-offs dat seizoen en promoveerde zo voor het eerst in z'n toen nog jonge bestaan naar de elite van ons nationale voetbal.
In het seizoen 1903/1904 veroverde Union zijn eerste landstitel. De Brusselaars hadden meteen de smaak te pakken. Gevolg: de drie volgende seizoenen bleef de landstitel bij de Unionisten. In 1907/1908 ging de landstitel naar de buren van Racing Club de Bruxelles. De twee seizoenen daarna was het opnieuw aan Union. De titel in 1910 werd beslist na een testwedstrijd tegen FC Brugeois, die Union met 1-0 won.
Union verzamelde uiteindelijk elfmaal de oppergaai van het Belgische voetbal. Achtmaal werd men tweede. De Beker van België werd tweemaal gewonnen: in 1913 en 1914. In beide gevallen kwam de verliezende finalist uit Brugge. In '13 heette de tegenstander CS Brugeois (Cercle), zij werden geklopt na verlengingen met 3-2. In '14 heette de tegenstander FC Brugeois (Club), zij werden geklopt met 2-1.
Union internationaal
Union had ook internationaal succes. Geel-blauw deed mee aan de toenmalige Challenge International du Nord, een competitie die jaarlijks werd afgehaspeld in de Noord-Franse steden Rijsel, Roubaix en Tourcoing, van 1898 tot en met 1914. De deelnemende clubs kwamen uit België, Nederland, Frankrijk, Zwitserland en Engeland. In 10 van de 17 ooit gespeelde edities was de winnaar een Belgische club. Union won deze cup driemaal (1904, 1905 en 1907) en was éénmaal verliezend finalist in 1908.
De ondergang
De elfde en voorlopig laatste landstitel voor Union werd behaald in 1934/1935. Daarna ging het bergaf met de club, met een eerste degradatie uit de hoogste afdeling in 1948/1949 als gevolg. Twee jaar later keerde Union terug. Een tweede degradatie volgde in 1965. Na één jaar afwezigheid was Union terug op het hoogste niveau en kreeg het meteen een retourticket richting het vagevuur van tweede klasse. In 1968 klom Union nog maar eens terug tot bij de elite. Het was niet meer de topclub die het ooit was en kon nooit meer hoger dan een negende plaats bemachtigen. In 1973 verdween Union opnieuw van het hoogste Belgische voetbaltoneel.
Het ging zelfs van kwaad naar erger voor de Brusselaars. Men deemsterde helemaal weg tot in bevordering. Nu, 48 jaar later, is Union eindelijk terug waar het thuishoort, namelijk bij de 18 beste profclubs van het land. Ondanks 48 jaar zonder voetbal op het hoogste niveau en zelfs 86 jaar zonder een prijs, is en blijft Union nog steeds het nummer drie in België wat betreft het verzamelen van landstitels. Enkel RSC Anderlecht (34) en Club Brugge (17) hebben er meer. Vlak na Union vinden we Standard Luik (10) en zo hebben we meteen ook de enige vier Belgische clubs die met gouden sterretjes op hun embleem mogen rondlopen.
Oorsprong van Union 60 en de Trofee Jules Pappaert
De ploeg die 60 matchen op rij niet verloor
Union zat in zak en as. Na in 1932 nipt de degradatie te hebben voorkomen en op de slotspeeldag een vernedering te hebben moeten verwerken tegen Beerschot, moest er iets gebeuren. Voorzitter Joseph Mariën wist het even allemaal niet meer. De aanvoerder van Union, Jules Pappaert, beloofde zijn voorzitter dat seizoen niet meer te verliezen en hield woord. Tussen 1933 en 1935 bleef Union 60 opeenvolgende wedstrijden ongeslagen. Wat leidde tot de bijnaam Union 60 en de elfde landstitel uit de clubgeschiedenis. Later werd de Trofee Jules Pappaert in het leven geroepen (sinds 1953) en uitgedeeld aan een club uit de eerste, tweede of derde afdeling met de langste ongeslagen reeks. Uiteindelijk leed Union na twee jaar z'n eerste nederlaag in de partij tegen Daring Club de Bruxelles (de buren uit Molenbeek).
Het record van Union (60 wedstrijden zonder nederlaag) houdt tot op de dag van vandaag nog steeds stand. De Trofee Jules Pappaert werd voor een laatste maal uitgereikt in 2012 aan Moeskroen-Péruwelz voor z'n reeks van 31 wedstrijden op rij zonder nederlaag. De enige ploeg die nog iet of wat in de buurt kwam van Union 60 was KVSK United (Lommel SK) in 2006, met 42 wedstrijden op rij zonder nederlaag.
In de Trofee Jules Pappaert slaagden uiteindelijk acht clubs om ooit minstens 30 of meer wedstrijden op rij te halen zonder nederlaag. Welgeteld één club slaagde daar tweemaal in.
- Union in 1956 (17 wedstrijden)
- RWDM in 1975 (30)
- RSC Anderlecht in 1985 (33)
- Club Brugge in 1991 (32) en in 2005 (31)
- Seraing in 1993 (33)
- KVSK United (Lommel SK) in 2006 (42)
- Standard Luik in 2008 (31)
- Visé in 2010 (30)
- Moeskroen-Péruwelz in 2012 (31)
Heden
Ondertussen is Union in handen van professioneel pokerspeler Tony Bloom (sinds 2018), die behalve eigenaar van Les Unionistes ook nog eigenaar is van de Engelse Premier League-club Brighton & Hove Albion. Onder het leiderschap van Tony Bloom hoopt stamnummer 10 terug aan te kunnen knopen met de successen van weleer.
Eerste 5 competitiewedstrijden
25 juli: RSCA vs Union
1 augustus: Union vs Club Brugge
7 augustus: Beerschot vs Union
14 augustus: Union vs KV Kortrijk
22 augustus: KV Mechelen vs Union
Bronnen
Lees meer over:
Artikels laden...
icon in the bottom right bar (may not be applicable if you're on Forums.net), or you can disable the welcome window and/or the icon by going to Plugins > Manage > Custom Mini-Profile Creator and changing the Show Help option.
Post by Admin on Jul 11, 2021 13:53:21 GMT 1