VoetbalBE 
Beerschot Voetbalclub Antwerpen
Dogo The Priest 🟨, Ourolewhiteboy, and 7 more like this
Post by 🐺wolvenberg🐺 on Jul 18, 2021 16:42:10 GMT 1
Beerschot Voetbalclub Antwerpen
De naam Beerschot
De naam Beerschot roept, zeker in België, diverse associaties met sportclubs op, zoals Germinal Beerschot, Beerschot-Wilrijk en Beerschot VA. Een verband met de familie van Tichelen wordt echter niet zo vaak gezocht. Toch heeft de familie van Tichelen in de historie van Kiel en Beerschot de hand gehad in het gebied rond het Beerschothof. De naam "Beverscot" kwam voor het eerst voor in 1155 in een akte van Bisschop Nicolaas van Kamerijk, waarin werd gezegd dat de gronden, aangeduid onder de naam 'Terra de Beverscot cum mansis, pratis et pascuis' (met molens, weiden en weilanden) afgestaan werden aan de Nobertijner Kanunniken van de inmiddels afgebroken Abdij van Sint-Michiel. In de twaalfde eeuw richtte de Heilige Norbertus in het zuiden de Sint-Michielsabdij op.
In 1161 vermeldt een akte van de graaf van 'Terra de Bernescot cum mansis, pratis et pascuis', benaming die sindsdien de bovenhand kreeg. Die Bernescot omvatte een molen, verscheidene hoeven, weiden en weilanden, en een bebost gedeelte. Bernescot was gelegen tussen de Schelde, de Kronenburgstraat, de Kasteelpleinstraat, de Markgravelei en de grondgebieden van Wilrijk en Hoboken. Het noordelijk gedeelte van dat gebied heette "KYLE", het zuidelijk "BERNESCOT". Dit laatste was verdeeld in een laaggelegen terrein (gebroecte) waar Kielsbroeck en Hobooksbroeck vandaan komt, en een bebost gedeelte: de Bernescoterhaghe.
Vader en zoon Grisar
In 1895 kocht Ernest Grisar een paardenrenbaan met accommodatie, gelegen in de wijk Het Kiel in het zuiden van Antwerpen en stelde zoon Alfred voor om een sportclub voor verschillende sporttakken op te richten. Vader Ernest ging akkoord en zo werd op 3 september 1895 Beerschot Athletic Club boven de doopvont gehouden. Twee maanden later, in november, stierf Ernest Grisar en keerde zoon Alfred terug uit Engeland, waar hij school liep op het College of Brighton. Hij noemde de club Beerschot, naar het nabijgelegen park 'Beerschothof'. Alfred Grisar contacteerde enkele vrienden om mee in het bestuur van de club te stappen. Elk van die vrienden werd verantwoordelijk voor een eigen sporttak. Alfred Grisar koos voor het voetbal, aangezien hij tot enkele jaren daarvoor doelman was geweest bij Antwerp FC. De paars-witte kleuren werden gekozen als eerbetoon aan zijn vader Ernest Grisar.
Alfred Grisar contacteerde verschillende spelers van Antwerp FC met het voorstel om voor Beerschot te komen voetballen. Op 8 april 1900 verloor Antwerp de play-off-finale tegen Racing Club Brussel met 1-0, een seizoen later zaten heel wat van die Antwerp-spelers bij Beerschot. Sindsdien is er altijd wel een rivaliteit geweest tussen Beerschot en Antwerp.
Stamnummer 13 geschrapt in jubileumjaar 1899-1999
Beerschot veranderde zijn naam in Beerschot Voetbal en Atletiek Club en speelde meteen Kamion in derde klasse B. In tweede speelde men onmiddellijk mee voor de promotie naar de elite, maar telkens geraakte men niet verder dan de eindronde om promotie. In 1995 voegde men opnieuw de titel 'Koninklijke' aan de naam toe. Men speelde in '95/'96 nog wel de eindronde voor promotie, echter zonder succes. Na een veertiende en een achttiende plaats zakte Beerschot opnieuw naar de derde klasse. Stamnummer 13 werd geschrapt.
KFC Germinal Beerschot Antwerpen
Koninklijke Beerschot Voetbal en Atletiek Club hield op te bestaan en fusioneerde met KFC Germinal Ekeren tot Germinal Beerschot Antwerpen, onder het stamnummer van Germinal Ekeren (3530). Omdat KFC Germinal Ekeren in de hoogste afdeling uitkwam, mocht de nieuwe club dan ook starten bij de elite. KFC Germinal Beerschot Antwerpen eindigde als zevende in z'n eerste jaargang. In 2004/2005 won men zelfs de Beker van België door Club Brugge met 2-1 te verslaan. Daardoor mocht de club Europees spelen. Men lootte het Franse Olympique Marseille. Na een scoreloos gelijkspel over twee confrontaties moesten penalty’s de doorslag geven, de Fransen trokken het laken naar zich toe met 4-1.
In 2007/2008 eindigde men vijfde na Cercle Brugge, dat forfait gaf, waardoor KFC Germinal Beerschot mocht aantreden in de Intertoto. Neftçi Baku uit Azerbeidzjan won het pleit over twee confrontaties.
Opnieuw failliet
In 2011 wijzigde de club zijn naam in Koninklijke Beerschot Antwerpen Club om terug aanknoping te vinden met het oude Beerschot. Twee jaar later speelde men in Play-off III van de Jupiler Pro League, samen met Cercle Brugge. De Beren verloren en zakten zo naar het tweede niveau. Door financiële perikelen behaalde de club geen licentie en zodoende werd ook stamnummer 3530 van Germinal Ekeren geschrapt.
KFCO Beerschot-Wilrijk
KFCO Wilrijk, een club uit eerste provinciale, bood Beerschot en zijn trouwe aanhang een oplossing aan. Stamnummer 155 wilde de paars-witte kleuren toevoegen aan hun geel-blauwe clubkleuren en de naam Beerschot aan z'n eigen officiële clubnaam koppelen. Omdat het om een wijziging in de naam draaide, mocht de club in eerste instantie de titel 'Koninklijke' niet gebruiken. Men deed in Wilrijk een nieuwe aanvraag om die titel aan de naam toe te voegen, wat ook werd toegestaan. Op 14 juni 2017 kreeg men daar de toestemming voor. Tussen 2013 en 2017 ging de club door het leven onder de naam FCO Beerschot-Wilrijk. Men begon in eerste provinciale Antwerpen. Vanwege de enorme vraag naar abonnementen werd er al snel besloten om van het Universiteitsplein in Wilrijk uit te wijken naar het Olympisch Stadion Het Kiel. Op de openingsspeeldag kwam Ternesse VV uit Wommelgem op bezoek en zaten er 8.500 kijkers in het stadion, wat meteen een nieuw record betekende qua toeschouwersaantallen in eerste provinciale. Op 15 februari 2014 stond de topper op het programma tussen leider Beerschot-Wilrijk en eerste achtervolger KFC De Kempen Tielen. Er kwamen 12.000 fans af op die affiche, waardoor het vorige record van op de openingsspeeldag meteen verpulverd werd.
Een ander record dat men noteerde was dat van opeenvolgende promoties. FCO Beerschot Wilrijk promoveerde vier opeenvolgende keren, telkens als Kamion:
13/14 eerste provinciale Antwerpen
14/15 vierde klasse C
15/16 derde klasse B
16/17 eerste klasse amateurs
De terugkeer van stamnummer 13
In 2018 besloot het bestuur van Beerschot-Wilrijk om het stamnummer 13 terug op te kopen, dit voor een bedrag van 40.000 euro. Op 1 juli 2019 nam de club het oude stamnummer terug in gebruik en veranderde men de naam in Beerschot Voetbalclub Antwerpen.
Drie promotiefinales op rij
Het Belgische voetbal werd hertekend. De profclubs werden onderverdeeld in twee reeksen, genaamd 1A (16 clubs) en 1B (8 clubs). Beerschot-Wilrijk maakte vanaf 2017/2018 deel uit van het Belgische profvoetbal. Het werd derde in het eerste jaar nadat men de eerste periode won en vervolgens de finale mocht spelen om promotie naar de hoogste afdeling. In de heenwedstrijd op Het Kiel won Beerschot-Wilrijk met 1-0, dankzij een doelpunt van Euloge Placca. In de terugwedstrijd op Jan Breydel verloor men van de Brugse Vereniging (Cercle) met 3-1.
In 2018/2019 behaalde Beerschot-Wilrijk opnieuw de finale voor de promotie naar 1A. Ditmaal was de tegenstander YRKV Mechelen. Op Het Kiel eindigde de heenwedstrijd in een scoreloos gelijkspel. Een match waarin Jan Van den Bergh tweemaal geel en bijgevolg rood pakte.
In de terugmatch Achter de Kazerne werd het 2-1 voor Mechelen. Ook daarin pakte een Beerschot-speler rood. Die twijfelachtige eer was toen voor Marius Noubissi weggelegd.
Een seizoen later, en dus voor de derde maal op rij, behaalde Beerschot VA de finale van de play-offs voor promotie. Tegenstander van dienst: Oud-Heverlee Leuven. Beerschot won de heenwedstrijd met 1-0 op Het Kiel, dankzij een treffer van Tarik Tissoudali. De uitgestelde terugwedstrijd, vanwege de coronapandemie, werd op Den Dreef in Leuven met 1-4 gewonnen door Beerschot VA, dankzij een owngoal van Kenneth Schuermans en goals van Tarik Tissoudali, Marius Noubissi en Euloge Placca. Een ander noemenswaardig feit is dat Joren Dom vier opeenvolgende finales speelde in 1B, waarvan de eerste met Antwerp FC (winst tegen Roeselare), de volgende drie met Beerschot VA (verlies tegen Cercle en Mechelen, winst tegen OHL).
Joren Dom (speelde vier promotiefinales op rij, waarvan drie finales met Beerschot)
Het eerste seizoen van de Mannekes verliep vlot in de hoogste afdeling. Men stond zelfs heel even in de top drie. Na de winterstop en het vertrek van Tarik Tissoudali naar AA Gent en coach Hernán Losada naar D.C. United (Amerikaanse MLS) ging het even wat minder, maar kon men toch beslag leggen op een negende plaats.
Eerste 5 competitiewedstrijden
24 juli: Beerschot vs Cercle Brugge
1 augustus: AA Gent vs Beerschot
7 augustus: Beerschot vs Union
15 augustus: Beerschot vs Standard Luik
22 augustus: Club Brugge vs Beerschot
Bronnen
Wikipedia, Pitchd.tv, Tiggelen.net, rafcmuseum.be, beerschot.be| Naam: | Beerschot Voetbalclub Antwerpen |
| Stamnummer: | 13 |
| Bijnaam: | Ratten, De Beren, De Mannekes |
| Opgericht: | 1899 |
| Stadion: | Olympisch Stadion 't Kiel |
| Capaciteit: | 12.771 |
| Kleuren: | paars-wit |
| Telefoon: | 03 345 84 40 |
| E-mail: | info@beerschot.be |
| Website: | www.beerschot.be |
De naam Beerschot
De naam Beerschot roept, zeker in België, diverse associaties met sportclubs op, zoals Germinal Beerschot, Beerschot-Wilrijk en Beerschot VA. Een verband met de familie van Tichelen wordt echter niet zo vaak gezocht. Toch heeft de familie van Tichelen in de historie van Kiel en Beerschot de hand gehad in het gebied rond het Beerschothof. De naam "Beverscot" kwam voor het eerst voor in 1155 in een akte van Bisschop Nicolaas van Kamerijk, waarin werd gezegd dat de gronden, aangeduid onder de naam 'Terra de Beverscot cum mansis, pratis et pascuis' (met molens, weiden en weilanden) afgestaan werden aan de Nobertijner Kanunniken van de inmiddels afgebroken Abdij van Sint-Michiel. In de twaalfde eeuw richtte de Heilige Norbertus in het zuiden de Sint-Michielsabdij op.
In 1161 vermeldt een akte van de graaf van 'Terra de Bernescot cum mansis, pratis et pascuis', benaming die sindsdien de bovenhand kreeg. Die Bernescot omvatte een molen, verscheidene hoeven, weiden en weilanden, en een bebost gedeelte. Bernescot was gelegen tussen de Schelde, de Kronenburgstraat, de Kasteelpleinstraat, de Markgravelei en de grondgebieden van Wilrijk en Hoboken. Het noordelijk gedeelte van dat gebied heette "KYLE", het zuidelijk "BERNESCOT". Dit laatste was verdeeld in een laaggelegen terrein (gebroecte) waar Kielsbroeck en Hobooksbroeck vandaan komt, en een bebost gedeelte: de Bernescoterhaghe.
Vader en zoon Grisar
In 1895 kocht Ernest Grisar een paardenrenbaan met accommodatie, gelegen in de wijk Het Kiel in het zuiden van Antwerpen en stelde zoon Alfred voor om een sportclub voor verschillende sporttakken op te richten. Vader Ernest ging akkoord en zo werd op 3 september 1895 Beerschot Athletic Club boven de doopvont gehouden. Twee maanden later, in november, stierf Ernest Grisar en keerde zoon Alfred terug uit Engeland, waar hij school liep op het College of Brighton. Hij noemde de club Beerschot, naar het nabijgelegen park 'Beerschothof'. Alfred Grisar contacteerde enkele vrienden om mee in het bestuur van de club te stappen. Elk van die vrienden werd verantwoordelijk voor een eigen sporttak. Alfred Grisar koos voor het voetbal, aangezien hij tot enkele jaren daarvoor doelman was geweest bij Antwerp FC. De paars-witte kleuren werden gekozen als eerbetoon aan zijn vader Ernest Grisar.
Alfred Grisar contacteerde verschillende spelers van Antwerp FC met het voorstel om voor Beerschot te komen voetballen. Op 8 april 1900 verloor Antwerp de play-off-finale tegen Racing Club Brussel met 1-0, een seizoen later zaten heel wat van die Antwerp-spelers bij Beerschot. Sindsdien is er altijd wel een rivaliteit geweest tussen Beerschot en Antwerp.
Eerste fusie
Dat heden ten dage Beerschot bekend staat omwille van fusies en overnames, heeft veel te maken met de recentere historie van de club, zich afspelend tussen 1999 en het heden. De eerste fusie van Beerschot dateert echter van 1902, toen Beerschot fusioneerde met Antwerp Lyon's Club. Het enige wat we van de Leeuwen terugvinden is een dubbele confrontatie met Antwerp: op de Wilrijkse pleinen een 3-3-gelijkspel en een 1-1-gelijkspel op het middenveld Velodroom van Zurenborg.
De gouden jaren twintig
Beerschot speelde bijna altijd op het hoogste niveau (degradatie naar tweede in 1905/1906), maar kwam meestal niet verder dan een plek in de middenmoot van de rangschikking. Tot het Antwerpse voetbal in de jaren twintig de dominant force werd in het Belgische voetbal. Beerschot speelde daar een voortrekkersrol in, met landstitels in 1922, 1924 en 1925. In 1925 kreeg de club ook de koninklijke titel toebedeeld en ging vanaf dan door het leven als Royal Beerschot Athletic Club. Wat de club vierde met nog twee landstitels (1926 en 1928).
Tien jaar droogte
Beerschot zakte terug af naar een club die het moest stellen met eindnoteringen tussen een vierde en zevende stek. Tot men tweede eindigde in 1936/1937. Het jaar erop volgde een nieuwe titel. Tien jaar na hun vijfde volgde de zesde landstitel in de clubhistorie. Een jaar later volgde een zevende en tevens laatste titel uit de clubgeschiedenis.
De Tweede Wereldoorlog
In 1939/1940 was er geen voetbal vanwege de Tweede Wereldoorlog. Een seizoen later was er enkel een officieuze competitie, met twee regionale reeksen. Beerschot won zijn reeks en mocht naar de play-offs, waarin het in de halve finale verloor. Tussen 1941 en 1944 eindigden de Mannekes tweemaal tweede en eenmaal derde. In 1944/1945 was er opnieuw geen voetbal.
Eerste naamswijziging
In 1945/1946 hervatte de Belgische competitie, maar Beerschot was niet meer dezelfde club als voor en tijdens de oorlog. Beerschot lokte dan wel veel volk naar het Olympisch Stadion en had een supertalent lopen in de gedaante van Rik Coppens, maar prijzen pakken lukte niet meer. Men wisselde eindigen in de subtop af met eindigen net boven de degradatiezone. In 1968 vervlaamste Royal Beerschot AC zijn naam tot Koninklijke Beerschot Voetbal en Atletiek.
De gouden jaren zeventig
Onder het voorzitterschap van Pierre Stoop en met voetballers als Juan Lozano, Walter Meeuws en Manu Sanon herbeleefden de Ratten de glorie van weleer. Landstitels pakte men niet meer, maar in 1971 (2-1 winst na verlengingen tegen STVV) en 1979 (1-0 winst tegen Club Brugge) won men wel twee keer de Beker van België, gevolgd door ook nog eens tien Europese wedstrijden. In 1968 kwam Beerschot uit in de Jaarbeursstedenbeker en werd het gelinkt aan Amsterdamsche Football Club Door Wilskracht Sterk. In Nederland speelden de Mannekes 1-1 gelijk. Op Het Kiel verloor men van de Nederlanders met 1-2.
In 1971/1972 schakelde Beerschot Anorthosis Famagusta uit in de Europacup II met een totale score van 7-1, een ronde later werd Beerschot gewipt door het Duitse BFC Dynamo Berlin.
In 1973/1974 was het Portugese Vitória Setúbal een maatje te groot in de UEFA Cup.
Bekerwinnaar Beerschot 1979
Tweede en derde degradatie
In 1979 overleed voorzitter Pierre Stoop. Beerschot haalde nog één keer Europees voetbal. In 1979/1980 werd het in de eerste ronde van Europacup II uitgeschakeld door NK Rijeka uit Kroatië. In 1980/1981 zakte Beerschot voor een tweede maal in zijn bestaan naar de tweede klasse vanwege competitiefraude. Een jaar later keerde Beerschot terug naar het hoogste niveau. Het was tweede geëindigd in tweede klasse en won de eindronde met 11 punten. Maar beter dan een zevende plaats deed men nooit meer. In de meeste jaren kon Beerschot zelfs maar nipt de degradatie voorkomen. In 1990/1991 eindigde men laatste en moest men zelfs zakken naar derde klasse vanwege financiële problemen.
Dat heden ten dage Beerschot bekend staat omwille van fusies en overnames, heeft veel te maken met de recentere historie van de club, zich afspelend tussen 1999 en het heden. De eerste fusie van Beerschot dateert echter van 1902, toen Beerschot fusioneerde met Antwerp Lyon's Club. Het enige wat we van de Leeuwen terugvinden is een dubbele confrontatie met Antwerp: op de Wilrijkse pleinen een 3-3-gelijkspel en een 1-1-gelijkspel op het middenveld Velodroom van Zurenborg.
De gouden jaren twintig
Beerschot speelde bijna altijd op het hoogste niveau (degradatie naar tweede in 1905/1906), maar kwam meestal niet verder dan een plek in de middenmoot van de rangschikking. Tot het Antwerpse voetbal in de jaren twintig de dominant force werd in het Belgische voetbal. Beerschot speelde daar een voortrekkersrol in, met landstitels in 1922, 1924 en 1925. In 1925 kreeg de club ook de koninklijke titel toebedeeld en ging vanaf dan door het leven als Royal Beerschot Athletic Club. Wat de club vierde met nog twee landstitels (1926 en 1928).
Tien jaar droogte
Beerschot zakte terug af naar een club die het moest stellen met eindnoteringen tussen een vierde en zevende stek. Tot men tweede eindigde in 1936/1937. Het jaar erop volgde een nieuwe titel. Tien jaar na hun vijfde volgde de zesde landstitel in de clubhistorie. Een jaar later volgde een zevende en tevens laatste titel uit de clubgeschiedenis.
De Tweede Wereldoorlog
In 1939/1940 was er geen voetbal vanwege de Tweede Wereldoorlog. Een seizoen later was er enkel een officieuze competitie, met twee regionale reeksen. Beerschot won zijn reeks en mocht naar de play-offs, waarin het in de halve finale verloor. Tussen 1941 en 1944 eindigden de Mannekes tweemaal tweede en eenmaal derde. In 1944/1945 was er opnieuw geen voetbal.
Eerste naamswijziging
In 1945/1946 hervatte de Belgische competitie, maar Beerschot was niet meer dezelfde club als voor en tijdens de oorlog. Beerschot lokte dan wel veel volk naar het Olympisch Stadion en had een supertalent lopen in de gedaante van Rik Coppens, maar prijzen pakken lukte niet meer. Men wisselde eindigen in de subtop af met eindigen net boven de degradatiezone. In 1968 vervlaamste Royal Beerschot AC zijn naam tot Koninklijke Beerschot Voetbal en Atletiek.
De gouden jaren zeventig
Onder het voorzitterschap van Pierre Stoop en met voetballers als Juan Lozano, Walter Meeuws en Manu Sanon herbeleefden de Ratten de glorie van weleer. Landstitels pakte men niet meer, maar in 1971 (2-1 winst na verlengingen tegen STVV) en 1979 (1-0 winst tegen Club Brugge) won men wel twee keer de Beker van België, gevolgd door ook nog eens tien Europese wedstrijden. In 1968 kwam Beerschot uit in de Jaarbeursstedenbeker en werd het gelinkt aan Amsterdamsche Football Club Door Wilskracht Sterk. In Nederland speelden de Mannekes 1-1 gelijk. Op Het Kiel verloor men van de Nederlanders met 1-2.
In 1971/1972 schakelde Beerschot Anorthosis Famagusta uit in de Europacup II met een totale score van 7-1, een ronde later werd Beerschot gewipt door het Duitse BFC Dynamo Berlin.
In 1973/1974 was het Portugese Vitória Setúbal een maatje te groot in de UEFA Cup.
Bekerwinnaar Beerschot 1979
Tweede en derde degradatie
In 1979 overleed voorzitter Pierre Stoop. Beerschot haalde nog één keer Europees voetbal. In 1979/1980 werd het in de eerste ronde van Europacup II uitgeschakeld door NK Rijeka uit Kroatië. In 1980/1981 zakte Beerschot voor een tweede maal in zijn bestaan naar de tweede klasse vanwege competitiefraude. Een jaar later keerde Beerschot terug naar het hoogste niveau. Het was tweede geëindigd in tweede klasse en won de eindronde met 11 punten. Maar beter dan een zevende plaats deed men nooit meer. In de meeste jaren kon Beerschot zelfs maar nipt de degradatie voorkomen. In 1990/1991 eindigde men laatste en moest men zelfs zakken naar derde klasse vanwege financiële problemen.
Beerschot veranderde zijn naam in Beerschot Voetbal en Atletiek Club en speelde meteen Kamion in derde klasse B. In tweede speelde men onmiddellijk mee voor de promotie naar de elite, maar telkens geraakte men niet verder dan de eindronde om promotie. In 1995 voegde men opnieuw de titel 'Koninklijke' aan de naam toe. Men speelde in '95/'96 nog wel de eindronde voor promotie, echter zonder succes. Na een veertiende en een achttiende plaats zakte Beerschot opnieuw naar de derde klasse. Stamnummer 13 werd geschrapt.
KFC Germinal Beerschot Antwerpen
Koninklijke Beerschot Voetbal en Atletiek Club hield op te bestaan en fusioneerde met KFC Germinal Ekeren tot Germinal Beerschot Antwerpen, onder het stamnummer van Germinal Ekeren (3530). Omdat KFC Germinal Ekeren in de hoogste afdeling uitkwam, mocht de nieuwe club dan ook starten bij de elite. KFC Germinal Beerschot Antwerpen eindigde als zevende in z'n eerste jaargang. In 2004/2005 won men zelfs de Beker van België door Club Brugge met 2-1 te verslaan. Daardoor mocht de club Europees spelen. Men lootte het Franse Olympique Marseille. Na een scoreloos gelijkspel over twee confrontaties moesten penalty’s de doorslag geven, de Fransen trokken het laken naar zich toe met 4-1.
In 2007/2008 eindigde men vijfde na Cercle Brugge, dat forfait gaf, waardoor KFC Germinal Beerschot mocht aantreden in de Intertoto. Neftçi Baku uit Azerbeidzjan won het pleit over twee confrontaties.
Opnieuw failliet
In 2011 wijzigde de club zijn naam in Koninklijke Beerschot Antwerpen Club om terug aanknoping te vinden met het oude Beerschot. Twee jaar later speelde men in Play-off III van de Jupiler Pro League, samen met Cercle Brugge. De Beren verloren en zakten zo naar het tweede niveau. Door financiële perikelen behaalde de club geen licentie en zodoende werd ook stamnummer 3530 van Germinal Ekeren geschrapt.
KFCO Beerschot-Wilrijk
KFCO Wilrijk, een club uit eerste provinciale, bood Beerschot en zijn trouwe aanhang een oplossing aan. Stamnummer 155 wilde de paars-witte kleuren toevoegen aan hun geel-blauwe clubkleuren en de naam Beerschot aan z'n eigen officiële clubnaam koppelen. Omdat het om een wijziging in de naam draaide, mocht de club in eerste instantie de titel 'Koninklijke' niet gebruiken. Men deed in Wilrijk een nieuwe aanvraag om die titel aan de naam toe te voegen, wat ook werd toegestaan. Op 14 juni 2017 kreeg men daar de toestemming voor. Tussen 2013 en 2017 ging de club door het leven onder de naam FCO Beerschot-Wilrijk. Men begon in eerste provinciale Antwerpen. Vanwege de enorme vraag naar abonnementen werd er al snel besloten om van het Universiteitsplein in Wilrijk uit te wijken naar het Olympisch Stadion Het Kiel. Op de openingsspeeldag kwam Ternesse VV uit Wommelgem op bezoek en zaten er 8.500 kijkers in het stadion, wat meteen een nieuw record betekende qua toeschouwersaantallen in eerste provinciale. Op 15 februari 2014 stond de topper op het programma tussen leider Beerschot-Wilrijk en eerste achtervolger KFC De Kempen Tielen. Er kwamen 12.000 fans af op die affiche, waardoor het vorige record van op de openingsspeeldag meteen verpulverd werd.
Een ander record dat men noteerde was dat van opeenvolgende promoties. FCO Beerschot Wilrijk promoveerde vier opeenvolgende keren, telkens als Kamion:
13/14 eerste provinciale Antwerpen
14/15 vierde klasse C
15/16 derde klasse B
16/17 eerste klasse amateurs
De terugkeer van stamnummer 13
In 2018 besloot het bestuur van Beerschot-Wilrijk om het stamnummer 13 terug op te kopen, dit voor een bedrag van 40.000 euro. Op 1 juli 2019 nam de club het oude stamnummer terug in gebruik en veranderde men de naam in Beerschot Voetbalclub Antwerpen.
Drie promotiefinales op rij
Het Belgische voetbal werd hertekend. De profclubs werden onderverdeeld in twee reeksen, genaamd 1A (16 clubs) en 1B (8 clubs). Beerschot-Wilrijk maakte vanaf 2017/2018 deel uit van het Belgische profvoetbal. Het werd derde in het eerste jaar nadat men de eerste periode won en vervolgens de finale mocht spelen om promotie naar de hoogste afdeling. In de heenwedstrijd op Het Kiel won Beerschot-Wilrijk met 1-0, dankzij een doelpunt van Euloge Placca. In de terugwedstrijd op Jan Breydel verloor men van de Brugse Vereniging (Cercle) met 3-1.
In 2018/2019 behaalde Beerschot-Wilrijk opnieuw de finale voor de promotie naar 1A. Ditmaal was de tegenstander YRKV Mechelen. Op Het Kiel eindigde de heenwedstrijd in een scoreloos gelijkspel. Een match waarin Jan Van den Bergh tweemaal geel en bijgevolg rood pakte.
In de terugmatch Achter de Kazerne werd het 2-1 voor Mechelen. Ook daarin pakte een Beerschot-speler rood. Die twijfelachtige eer was toen voor Marius Noubissi weggelegd.
Een seizoen later, en dus voor de derde maal op rij, behaalde Beerschot VA de finale van de play-offs voor promotie. Tegenstander van dienst: Oud-Heverlee Leuven. Beerschot won de heenwedstrijd met 1-0 op Het Kiel, dankzij een treffer van Tarik Tissoudali. De uitgestelde terugwedstrijd, vanwege de coronapandemie, werd op Den Dreef in Leuven met 1-4 gewonnen door Beerschot VA, dankzij een owngoal van Kenneth Schuermans en goals van Tarik Tissoudali, Marius Noubissi en Euloge Placca. Een ander noemenswaardig feit is dat Joren Dom vier opeenvolgende finales speelde in 1B, waarvan de eerste met Antwerp FC (winst tegen Roeselare), de volgende drie met Beerschot VA (verlies tegen Cercle en Mechelen, winst tegen OHL).
Joren Dom (speelde vier promotiefinales op rij, waarvan drie finales met Beerschot)
Het eerste seizoen van de Mannekes verliep vlot in de hoogste afdeling. Men stond zelfs heel even in de top drie. Na de winterstop en het vertrek van Tarik Tissoudali naar AA Gent en coach Hernán Losada naar D.C. United (Amerikaanse MLS) ging het even wat minder, maar kon men toch beslag leggen op een negende plaats.
Eerste 5 competitiewedstrijden
24 juli: Beerschot vs Cercle Brugge
1 augustus: AA Gent vs Beerschot
7 augustus: Beerschot vs Union
15 augustus: Beerschot vs Standard Luik
22 augustus: Club Brugge vs Beerschot
Bronnen
Lees meer over:
Artikels laden...
icon in the bottom right bar (may not be applicable if you're on Forums.net), or you can disable the welcome window and/or the icon by going to Plugins > Manage > Custom Mini-Profile Creator and changing the Show Help option.
Post by Dogo The Priest 🟨 on Jul 18, 2021 18:52:07 GMT 1