Post by cornervlag on Feb 14, 2023 13:24:33 GMT 1
Red Bull, het bedrijf achter de gelijknamige energiedrank, is de eigenaar van vier voetbalclubs, één in Oostenrijk, Duitsland, de VS en Brazilië. Na de eerste successen van Red Bull Salzburg, zijn nu ook Leipzig, New York en Bragantino aan een opmars bezig in hun respectievelijke competities. Die successen zijn niet louter een gevolg van de financiële inbreng van het concern, maar ook van een gemeenschappelijke voetbalfilosofie, die nu zijn weg vindt naar andere clubs doordat de technische staf uit de Red Bull groep zijn vleugels uitslaat. (Zelf gevonden!)
In deze artikelenreeks gaan we dieper in op de zakelijke en sportieve filosofie van Red Bull, met een vergrootglas op elk van die vier clubs. Dit is het vierde artikel en handelt over het paradepaardje: Red Bull, pardon, RasenBallsport Leipzig.
Een jaar nadat Dietrich Mateschitz Austria Salzburg had verworven en omgetoverd in Red Bull Salzburg, ging hij op zoek naar een mogelijkheid om hetzelfde te doen op grotere schaal, in Duitsland. Van zijn persoonlijke vriend Franz Beckenbauer kreeg hij een gouden tip: het Oost-Duitse voetbal lag sinds de eenmaking op apegapen. Alleen in Berlijn waren Bundesliga-clubs te vinden. Dynamo Dresden, FC Magdeburg, Carl Zeiss Jena ... waren alle afgezakt naar lagere afdelingen en in de tweede stad van het voormalige Oosten, Leipzig, werd sinds het failliet van VfB de eer hoog gehouden door kleinere clubs BSG Chemie en FC Sachsen. Mateschitz deed die laatste een voorstel tot overname. De supportersclubs van de hele regio kwamen echter in het geweer. Zij hadden gezien hoe in Salzburg de aanwezigheid van Red Bull elke band met de geschiedenis had doorgeknipt, de kleuren wijzigde en feitelijk de club vernietigde om er een satelliet van het concern neer te poten. Toen de protesten gewelddadige vormen aannamen, wendde Mateschitz de blik toch maar westwaarts. Hij deed gelijkaardige voorstellen aan traditieclubs als Fortuna Düsseldorf, FC Sankt-Pauli uit Hamburg en TSV 1860 in München maar vond er minstens even grote tegenstand op zijn weg.
Omdat Leipzig nog altijd een onontgonnen hinterland was en hij bij grotere clubs hoe dan ook geen toegang vond, keerde Mateschitz weer naar het oorspronkelijke plan, met dien verstande dat promotie naar de Bundesliga wat langer kon duren. Hij kocht SSV Markranstädt op, een vijfdeklasser uit een voorstad van Leipzig en verwierf de rechten op het grote Zentralstadion, waar vroeger Lokomotiv Leipzig speelde, en dat was gerenoveerd voor het WK van 2006. Dat FC Sachsen hierdoor moest uitkijken naar een andere thuisbasis was een zoete wraak. In mei 2009 werd RasenBallsport Leipzig boven de doopvont gehouden. Rasen betekent “gazon”, en de naam was een handigheidje om over RB Leipzig te kunnen spreken, omdat de statuten van de Bundesliga verbieden dat een merknaam in de club voorkomt. Er waren nog wat hordes te nemen, zoals het recht om in de hogere afdelingen te spelen en de verplichting om jeugdteams te onderhouden maar ook die waren snel van de baan.
Aan het einde van het seizoen werden de TD en de voltallige staf vervangen, ondanks promotie naar de Regionalliga. Mateschitz had verkondigd dat voortaan RB Leipzig de kern zou vormen van het Red Bull-project, met Salzburg ten dienste, in plaats van omgekeerd. Snel stijgen naar de Bundesliga was de boodschap. De volgende twee seizoenen werd promotie echter nipt gemist. Een nieuwe paleisrevolutie wenkte: Ralf Rangnick werd aangesteld als Sportief Directeur van zowel Leipzig als Salzburg. Onder het nieuwe sportieve bewind werd RB Leipzig tweemaal naeen kampioen. De wedstrijd die promotie bood naar de 2de Bundesliga werd bijgewoond door 42000 toeschouwers. Het succes werd echter met argusogen gadegeslagen door de Duitse voetbalbond, die eiste dat het logo herwerkt werd en het bestuur vervangen, zodat de banden met Red Bull minder expliciet waren. In 2014-2015 slaagde RB Leipzig er niet in de titel te pakken in de 2de Bundesliga, ondanks wintertransfers die zowat het totale transferbedrag van de ganse liga voorstelden. Succescoach Zorlinger werd bedankt voor bewezen diensten, wat in de media als genadeloos werd gebrandmerkt. Rangnick nam zelf over voor het seizoen 2015-2016 en slaagde wel in de opzet, waarna hij terugtrad om zich verder te concentreren op zijn taak als TD voor de ganse groep.
Het elan van RB Leipzig leek niet te stuiten: de club pakte zelfs de koppositie in de Bundesliga, als debutant zelden vertoond, en eindigde uiteindelijk 2de na het ongenaakbare Bayern. Sindsdien werd het 6de, tweemaal 3de, nog eens 2de en 4de, waarmee het de voorbije 5 jaar de voornaamste uitdager vormt van Bayern München en een vaste positie in de kop van het Duitse voetbal heeft verworven. Zelfs in Europa heeft Red Bull al brokken gemaakt: in 2019-2020 haalde het de halve finales van de Champions League. RB Leipzig heeft al vaak van coach gewisseld, meestal doordat het succes hen naar grotere, buitenlandse clubs stuwde. Nadat Rangnick zelf overnam van Zorniger, de man van de opmars richting Bundesliga, kwam eerst Ralph Hasenhüttl aan het roer. De voormalige spits van Mechelen en Lierse had het nietige Ingolstadt een seizoen eerder naar de Bundesliga geleid en ze met een elfde plaats aan de top gehouden. Dat was genoeg om Rangnick en co te overtuigen. Hij was het die RB Leipzig als debutant in de Bundesliga naar een 2de plek leidde. Het tweede seizoen verliep minder voorspoedig en de club liet Hasenhüttl weten dat zijn contract niet zou verlengd worden. Hasenhüttl hield de eer aan zichzelf en vertrok meteen. Hij dient sinds vier jaar Southampton. Rangnick nam een jaar over, waarna Julian Nagelsmann werd gehaald, succescoach bij Hoffenheim.
Nagelsmann nam RB Leipzig naar een derde plaats en glorie in de Champions League. Na twee seizoenen werd hij weggekaapt door het grote Bayern. Jesse Marsch kwam in zijn plaats, en was zo de eerste T1 die uit de schoot van het Red Bull concern doorschoof, na drie succesvolle jaren bij de franchise in New York en nog eens drie bij Salzburg, met tussendoor één seizoen als assistent bij Leipzig onder Rangnick. Lang duurde het hoogtepunt van zijn Red Bull-carrière niet: na een half jaar gingen de club en Marsch “in onderlinge verstandhouding” uiteen. Zo slecht verging het de ploeg nochtans niet maar de verwachtingen na het tijdperk Nagelsmann lagen wel érg hoog.
Misschien was het grootste probleem wel dat Ralf Rangnick tijdens de successen onder Nagelsmann zelf de club verliet, weggelokt door de roebels van Lokomotiv Moskou om in Rusland zijn werk te herhalen. In feite was het de komst van Nagelsmann zelf die Rangnick naar de uitgang had geduwd. Eerst was het nog de bedoeling dat Rangnick Nagelsmann als coach zou begeleiden als TD maar men vreesde voor een te grote botsing van de sterke karakters. Dus werd Markus Krösche – die sterk werk had geleverd bij Paderborn - aangesteld als TD van Leipzig, terwijl Rangnick zich zou concentreren op de franchises in New York en Brazilië, wat half zijn eigen vraag was omdat zijn werk in Leipzig voltooid was, half de verzuchting van Mateschitz om die franchises écht te doen renderen.
Domenico Tedesco werd de vervanger van Marsch maar ook hij heeft het niet lang uitgezongen. De huidige coach van onze Rode Duivels struikelde eens te meer over de ambities van Red Bull op het allerhoogste platform, de Champions League. Na een 4-1-nederlaag bij Sjachtjor Danjetsk werd Tedesco op zijn beurt vervangen door Marco Rose. De voormalige coach van Red Bull Salzburg keerde terug naar de stal, na passages langs Mönchengladbach en Dortmund.
In 2016 kocht Red Bull het stadion definitief over van de vorige eigenaar en in 2021 werd een renovatie afgewerkt waarbij de capaciteit naar 48 000 werd opgetrokken, met 37 000 zitplaatsen. De oorspronkelijke plannen waren ambitieuzer maar net tijdens de coronacrisis leek de expansie tot 55 000 overmoedig. Daardoor is de Red Bull Arena niet bij de 8 grootste in Duitsland, eerder 15de. Vandaag is de totale marktwaarde bijna 500 miljoen euro, met als grootste blikvangers aanvaller Nkunku en de ster van het WK Gvardiol. Sinds 2018 leidde Leipzig 17 spelers op uit de eigen jeugd tot in het eerste elftal. Een vijftal kwam over van Salzburg en twee spelers uit New York, met name Tyler Adams en Caden Clark. Eén speler raakte uit de Braziliaanse afdeling, via Salzburg tot in Europa, met name Bernardo, later verkocht aan Brighton. Het was overigens die magere oogst uit de overzeese clubs die Mateschitz ertoe noopte Rangnick te doen focussen op die twee clubs, wat dus niet lang heeft geduurd. Leipzig verkocht in die periode Keita voor 60 M€ aan Liverpool, Werner voor 53 M€ aan Chelsea, Upamecano voor 42 M€ aan Bayern, Konaté voor 40 M€ aan Liverpool. Meer dan 25 M€ gaf het bijna nooit uit: Dani Olmo was de duurste vogel voor 29 M€ en hij is er nu 40 waard.
De sterke man achter de schermen is Oliver Mitzlaff. Deze voormalige langeafstandsloper maakte carrière bij de marketingafdeling van Puma voor hij in 2014 kwam werken voor Red Bull. Sinds de dood van Mateschitz in 2022 is hij gepromoveerd tot CEO Investments en zal hij zijn rol als voorzitter van RB Leipzig binnenkort doorgeven. Een blitzcarrière, zullen we maar zeggen.
Bronnen:
* Wikipedia
* Transfermarkt
* NBC Sports
* Daily Mail
Andere artikels in deze reeks
* (1) Inleiding
* (2) Salzburg
* (3) New York
* (5) Ghana
* (6) Bragantino
In deze artikelenreeks gaan we dieper in op de zakelijke en sportieve filosofie van Red Bull, met een vergrootglas op elk van die vier clubs. Dit is het vierde artikel en handelt over het paradepaardje: Red Bull, pardon, RasenBallsport Leipzig.
Een jaar nadat Dietrich Mateschitz Austria Salzburg had verworven en omgetoverd in Red Bull Salzburg, ging hij op zoek naar een mogelijkheid om hetzelfde te doen op grotere schaal, in Duitsland. Van zijn persoonlijke vriend Franz Beckenbauer kreeg hij een gouden tip: het Oost-Duitse voetbal lag sinds de eenmaking op apegapen. Alleen in Berlijn waren Bundesliga-clubs te vinden. Dynamo Dresden, FC Magdeburg, Carl Zeiss Jena ... waren alle afgezakt naar lagere afdelingen en in de tweede stad van het voormalige Oosten, Leipzig, werd sinds het failliet van VfB de eer hoog gehouden door kleinere clubs BSG Chemie en FC Sachsen. Mateschitz deed die laatste een voorstel tot overname. De supportersclubs van de hele regio kwamen echter in het geweer. Zij hadden gezien hoe in Salzburg de aanwezigheid van Red Bull elke band met de geschiedenis had doorgeknipt, de kleuren wijzigde en feitelijk de club vernietigde om er een satelliet van het concern neer te poten. Toen de protesten gewelddadige vormen aannamen, wendde Mateschitz de blik toch maar westwaarts. Hij deed gelijkaardige voorstellen aan traditieclubs als Fortuna Düsseldorf, FC Sankt-Pauli uit Hamburg en TSV 1860 in München maar vond er minstens even grote tegenstand op zijn weg.
Omdat Leipzig nog altijd een onontgonnen hinterland was en hij bij grotere clubs hoe dan ook geen toegang vond, keerde Mateschitz weer naar het oorspronkelijke plan, met dien verstande dat promotie naar de Bundesliga wat langer kon duren. Hij kocht SSV Markranstädt op, een vijfdeklasser uit een voorstad van Leipzig en verwierf de rechten op het grote Zentralstadion, waar vroeger Lokomotiv Leipzig speelde, en dat was gerenoveerd voor het WK van 2006. Dat FC Sachsen hierdoor moest uitkijken naar een andere thuisbasis was een zoete wraak. In mei 2009 werd RasenBallsport Leipzig boven de doopvont gehouden. Rasen betekent “gazon”, en de naam was een handigheidje om over RB Leipzig te kunnen spreken, omdat de statuten van de Bundesliga verbieden dat een merknaam in de club voorkomt. Er waren nog wat hordes te nemen, zoals het recht om in de hogere afdelingen te spelen en de verplichting om jeugdteams te onderhouden maar ook die waren snel van de baan.
Aan het einde van het seizoen werden de TD en de voltallige staf vervangen, ondanks promotie naar de Regionalliga. Mateschitz had verkondigd dat voortaan RB Leipzig de kern zou vormen van het Red Bull-project, met Salzburg ten dienste, in plaats van omgekeerd. Snel stijgen naar de Bundesliga was de boodschap. De volgende twee seizoenen werd promotie echter nipt gemist. Een nieuwe paleisrevolutie wenkte: Ralf Rangnick werd aangesteld als Sportief Directeur van zowel Leipzig als Salzburg. Onder het nieuwe sportieve bewind werd RB Leipzig tweemaal naeen kampioen. De wedstrijd die promotie bood naar de 2de Bundesliga werd bijgewoond door 42000 toeschouwers. Het succes werd echter met argusogen gadegeslagen door de Duitse voetbalbond, die eiste dat het logo herwerkt werd en het bestuur vervangen, zodat de banden met Red Bull minder expliciet waren. In 2014-2015 slaagde RB Leipzig er niet in de titel te pakken in de 2de Bundesliga, ondanks wintertransfers die zowat het totale transferbedrag van de ganse liga voorstelden. Succescoach Zorlinger werd bedankt voor bewezen diensten, wat in de media als genadeloos werd gebrandmerkt. Rangnick nam zelf over voor het seizoen 2015-2016 en slaagde wel in de opzet, waarna hij terugtrad om zich verder te concentreren op zijn taak als TD voor de ganse groep.
Het elan van RB Leipzig leek niet te stuiten: de club pakte zelfs de koppositie in de Bundesliga, als debutant zelden vertoond, en eindigde uiteindelijk 2de na het ongenaakbare Bayern. Sindsdien werd het 6de, tweemaal 3de, nog eens 2de en 4de, waarmee het de voorbije 5 jaar de voornaamste uitdager vormt van Bayern München en een vaste positie in de kop van het Duitse voetbal heeft verworven. Zelfs in Europa heeft Red Bull al brokken gemaakt: in 2019-2020 haalde het de halve finales van de Champions League. RB Leipzig heeft al vaak van coach gewisseld, meestal doordat het succes hen naar grotere, buitenlandse clubs stuwde. Nadat Rangnick zelf overnam van Zorniger, de man van de opmars richting Bundesliga, kwam eerst Ralph Hasenhüttl aan het roer. De voormalige spits van Mechelen en Lierse had het nietige Ingolstadt een seizoen eerder naar de Bundesliga geleid en ze met een elfde plaats aan de top gehouden. Dat was genoeg om Rangnick en co te overtuigen. Hij was het die RB Leipzig als debutant in de Bundesliga naar een 2de plek leidde. Het tweede seizoen verliep minder voorspoedig en de club liet Hasenhüttl weten dat zijn contract niet zou verlengd worden. Hasenhüttl hield de eer aan zichzelf en vertrok meteen. Hij dient sinds vier jaar Southampton. Rangnick nam een jaar over, waarna Julian Nagelsmann werd gehaald, succescoach bij Hoffenheim.
Nagelsmann nam RB Leipzig naar een derde plaats en glorie in de Champions League. Na twee seizoenen werd hij weggekaapt door het grote Bayern. Jesse Marsch kwam in zijn plaats, en was zo de eerste T1 die uit de schoot van het Red Bull concern doorschoof, na drie succesvolle jaren bij de franchise in New York en nog eens drie bij Salzburg, met tussendoor één seizoen als assistent bij Leipzig onder Rangnick. Lang duurde het hoogtepunt van zijn Red Bull-carrière niet: na een half jaar gingen de club en Marsch “in onderlinge verstandhouding” uiteen. Zo slecht verging het de ploeg nochtans niet maar de verwachtingen na het tijdperk Nagelsmann lagen wel érg hoog.
Misschien was het grootste probleem wel dat Ralf Rangnick tijdens de successen onder Nagelsmann zelf de club verliet, weggelokt door de roebels van Lokomotiv Moskou om in Rusland zijn werk te herhalen. In feite was het de komst van Nagelsmann zelf die Rangnick naar de uitgang had geduwd. Eerst was het nog de bedoeling dat Rangnick Nagelsmann als coach zou begeleiden als TD maar men vreesde voor een te grote botsing van de sterke karakters. Dus werd Markus Krösche – die sterk werk had geleverd bij Paderborn - aangesteld als TD van Leipzig, terwijl Rangnick zich zou concentreren op de franchises in New York en Brazilië, wat half zijn eigen vraag was omdat zijn werk in Leipzig voltooid was, half de verzuchting van Mateschitz om die franchises écht te doen renderen.
Domenico Tedesco werd de vervanger van Marsch maar ook hij heeft het niet lang uitgezongen. De huidige coach van onze Rode Duivels struikelde eens te meer over de ambities van Red Bull op het allerhoogste platform, de Champions League. Na een 4-1-nederlaag bij Sjachtjor Danjetsk werd Tedesco op zijn beurt vervangen door Marco Rose. De voormalige coach van Red Bull Salzburg keerde terug naar de stal, na passages langs Mönchengladbach en Dortmund.
In 2016 kocht Red Bull het stadion definitief over van de vorige eigenaar en in 2021 werd een renovatie afgewerkt waarbij de capaciteit naar 48 000 werd opgetrokken, met 37 000 zitplaatsen. De oorspronkelijke plannen waren ambitieuzer maar net tijdens de coronacrisis leek de expansie tot 55 000 overmoedig. Daardoor is de Red Bull Arena niet bij de 8 grootste in Duitsland, eerder 15de. Vandaag is de totale marktwaarde bijna 500 miljoen euro, met als grootste blikvangers aanvaller Nkunku en de ster van het WK Gvardiol. Sinds 2018 leidde Leipzig 17 spelers op uit de eigen jeugd tot in het eerste elftal. Een vijftal kwam over van Salzburg en twee spelers uit New York, met name Tyler Adams en Caden Clark. Eén speler raakte uit de Braziliaanse afdeling, via Salzburg tot in Europa, met name Bernardo, later verkocht aan Brighton. Het was overigens die magere oogst uit de overzeese clubs die Mateschitz ertoe noopte Rangnick te doen focussen op die twee clubs, wat dus niet lang heeft geduurd. Leipzig verkocht in die periode Keita voor 60 M€ aan Liverpool, Werner voor 53 M€ aan Chelsea, Upamecano voor 42 M€ aan Bayern, Konaté voor 40 M€ aan Liverpool. Meer dan 25 M€ gaf het bijna nooit uit: Dani Olmo was de duurste vogel voor 29 M€ en hij is er nu 40 waard.
De sterke man achter de schermen is Oliver Mitzlaff. Deze voormalige langeafstandsloper maakte carrière bij de marketingafdeling van Puma voor hij in 2014 kwam werken voor Red Bull. Sinds de dood van Mateschitz in 2022 is hij gepromoveerd tot CEO Investments en zal hij zijn rol als voorzitter van RB Leipzig binnenkort doorgeven. Een blitzcarrière, zullen we maar zeggen.
Bronnen:
* Wikipedia
* Transfermarkt
* NBC Sports
* Daily Mail
Andere artikels in deze reeks
* (1) Inleiding
* (2) Salzburg
* (3) New York
* (5) Ghana
* (6) Bragantino
Geschreven door cornervlag
Feb 14, 2023 13:24:33 GMT 1
Feb 14, 2023 13:24:33 GMT 1
Lees meer over:
Deel dit artikel: